Ημίχρονο

Μιας και φτάσαμε σχεδόν στα μισά του Ιούνη θα το θεωρρήσουμε ημίχρονο και θα πάρω μερικές μέρες ρεπό από αποχή σοκολάτας και αναρτήσεις οκ? οκ.

Αύριο, σήμερα για σας, πάω κάμπινγκ, την Κυριακή στους καταράκτες του Νιαγάρρα (επιτέλους) τη Δευτέρα σε μια βλακεία Hall of Fame του μπέιζμπολ λέει και επιστροφή την Τρίτη!

Αντί να γυρίσουμε σπίτια μας σαν φυσιολογικοί άνθρωποι να δούμε κανα αγώνα μπας και καταλάβουμε τι γίνεται, πάμε να δούμε μουσείο για μπέιζμπολ! Έχε χάρη που εξαρτώμαι από τον οδηγό!

Ένας Ινδός (όχι ο τζιτζιφιόγκος) στοιχημάτησε 50 δολάρια στην Κροατία αχαχαχαχα κάποιος να τους εξηγήσει πως δουλεύουν τα στοιχήματα πριν ενδώσω στον πειρασμό και τους κομπινιάσω.

Τα λέμε την Τετάρτη 7 το πρωί ως συνήθως.

Χακούνα Ματατα!

Σήμερα έχω κέφια!

Κλείσε το στόμα σου φιλαράκι και βγήκαν οι μύγες. Έχω κέφια γιατί για πρώτη φορά μετά από μήνες δούλεψε η μαλακία στο εργαστήριο, που να μη σώσει όχι όχι το παίρνω πίσω καλήηηηηη μαλακία καλήηηηηη μαλακία!

Θα σου το εξηγήσω με μια αναλογία όχι ότι αν στο εξηγούσα κανονικά δεν θα το καταλάβαινες απλά μ'αρέσουν οι αναλογίες! Και οι αλληγορίες αλλά αυτό νομίζω είναι άλλο. Σκέψου ότι θες να φτιάξεις ένα ωραίο ακτινίδιο, όμορφο και στρογγυλό με τα σποράκια μέσα! Αλλά αντί για ακτινίδιο όμορφο και στρογγυλό σου βγαίνει φράουλα αχλαδωτή με τα σποράκια έξω! Εσύ όμως τα σποράκια τα θες μέσα πάσει θυσία! Αλλά τα σποράκια είναι μαλακισμένα και δεν κάθονται! Και μετά από μισό να μετρήσω 8 μήνες βρίσκεις τον τρόπο να τα βάλεις μέσα!

Και το καλύτερο της υπόθεσης ποιο είναι! Ότι η ιδέα όπως λέγαμε και τις προάλλες σου ήρθε ενώ έχεζες. Ας είναι καλά το πικάντικο φαγητό που έφαγα χτες και με έκανε να χέσω στη σχολή κατα τις 11 το πρωί γιατί αλλιώς δε χέζω εκεί σιχαίνομαι. Τη ζωή μου έσωσε κι'ας μου έκανε τον κώλο καινούριο!

Δεν πειράζει, για την επιστήμη.

Σήμερα ήταν και η προθεσμία να στείλω μια δημοσίευση σε ένα συνέδριο στο Σαν Ντιέγκο (το κανονικό Ντιέγκο είναι στο Μεξικό) πο Θεέ μου πόση κωλοφαρδία? Πόση??? Πιο τελευταία στιγμή πεθαίνεις! Παραλίγο να με στερηθεί το Σαν Ντιέγκο!

Τώρα κάθομαι και αράζω και Χακούνα Ματάτα.

ΥΓ: Τυχαίο που μόλις επέστρεψε η Σούλα φτιάξαν όλα? Δε νομίζω!

Αμετρέιν!

Η ώρα είναι σχεδόν μία το πρωί και μόλις τελείωσα μια σκατοεργασία που ήθελε λέει 1000 λέξεις αλλά η λογοδιάρροια που με δέρνει με έφερε στις 1700 μετά με το ζόρι την κατέβασα στις 1361 και είπα δεν πάει στο διάολο θα τη στείλω στην καθηγήτρια και ας την πετσοκόψει κι'άλλο δε μπορώ!

Δε μπορώ σε λέω από τις 9 το πρωί σκέφτομαι! Πάρε ωραίο τραγουδάκι που με εκφράζει γιατί κι'εγώ τρένο θέλω να γίνω, τρένο να φύγω απο δω πέρα!

Άντε γεια!

Η Σούλα η λαβίδα

Είχα σκοπό να μιλήσω για κάτι άλλο σήμερα αλλά αυτό με τρώει γι'αυτό θα πω! Έτσι είναι η ζωή, άλλα θες Ινδοί σου'ρχονται.

Σήμερα το πρωί λοιπόν, εκεί που έπλενα πάνω από το νεροχύτη σαν το λατζέρη έρχεται ο Τζιτζιφιόγκος και στέκεται από πίσω μου και περιμένει να του απευθύνω το λόγο. Μέγα σφάλμα! Όταν κάποιος μου δίνει δύναμη δεν μπορώ παρά να τη χρησιμοποιήσω εναντίον του. Είμαι κακός άνθρωπος το ξέρω το έχω αποδεχτεί. Τα έχω βρει με τον εαυτό μου (με τους ασιάτες έχω το θέμα). Συνέχισα εγώ να πλένω και να ακούω μουσική (αμ ε τρέιν τρέιν τρέιν!) ενώ αυτός περίμενε σαν το ούφο. Μετά από μερικά λεπτά έφυγα και τον άφησα να κρέμεται σαν εκκρεμές με κολλητό τζίν αχαχαχαχα.

Θα τα πληρώσω κάποια μέρα αυτά που κάνω και τότε να δεις γέλιο.

Τέσπα ένιωσα λίγο άσχημα για τον έρημο αλλά μου πέρασε! Με βοήθησε ο ίδιος να μου περάσει.

Εγώ που με βλέπεις, είμαι άνθρωπος της συνήθειας. Μ'αρέσει ρε παιδί μου να κάνω κάποια πράγματα με συγκεκριμένο τρόπο. Επίσης μ'αρέσει να χρησιμοποιώ συγκεκριμένα εργαλεία. Έχω το ίδιο κατσαβίδι από την Πάτρα, το ίδιο κομπιουτεράκι από το 2002, την ίδια ξύλινη κουτάλα από το 2009 και την ίδια λαβίδα στο εργαστήριο από το 2010!

Με αυτή τη λαβίδα έκανα τα πάντα από εγχείρηση σε αρουραίους, εγχείρηση σε γουρούνες, τεμαχισμό αρουραίων και γουρουνιών, προετοιμασία φαρμακακάκιων για τα ζωάκια, όλα μα όλα σχεδόν τα έκανα με την ίδια λαβίδα! Την ονόμασα Σούλα γιατί στην αρχή μέρα παρα μέρα με βοηθούσε να κάνω και από μια εγχειρησούλα!

Μια λαβίδα λυγερόκορμη και αψηλή! Μια λαβίδα που ό,τι πιάσει δεν το αφήνει! Η Σούλα μου έχει σταθεί σε όλο το διδακτορικό σαν βράχος και όλοι το ξέρανε ότι όποιος την αγγίξει κινδυνεύει να χάσει τα δαχτυλάκια του.

Το κατάλαβες που το πάω φαντάζομαι. Την έχασα τη λατρεμένη μου λαβίδα, την έχασα όσο ήμανε Ελλάδα τα Χριστούγεννα. Γύρισα από τις διακοπές και η Σούλα άφαντη! Έφαγα τον κόσμο, τους ρώτησα όλους, τους απείλησα όλους, τους παρακάλεσα όλους αλλά λαβίδα γιόκ! Το ήξερα ότι την απήγαγε ο Τζιτζιφιόγκος αλλά δεν είχα αποδεικτηκά στοιχεία.

Σήμερα το απόγευμα αφού έφυγε ήμουν δίπλα στον πάγκο του κάνω ένα έτσι ανέμελο και αθώο όπως πάντα και τι βλέπω και μου γυρίζει το μάτι? Τι βλέπω??? Αυτό:

Η Σούλα!!! Την πήρα, την έβαλα στη θέση της και αύριο όταν τονε δω τον κερατά δεν θα τον αγνοήσω επιδεικτηκά! Θα τον πάρει ο διάολος! Θα του έβαζα καμια άλλη λαβίδα στον κώλο αλλά τι μου φταίνε οι δόλιες.

Το ξέρω ότι ακούγεται γελοίο να κάνω έτσι για μια λαβίδα, έχω γνώση, αλλά για μένα είναι σημαντικό! Δεν είμαι υστερικός! Πολύ!

Δεν έχει υπάρξει πιο σέξυ λαβίδα στην ιστορία του σύμπαντος και όποιος πει πάλι ότι μου λείπει το σεξ ας έρθει να του κάνω μια εγχειρησούλα τώρα που βρήκα τη Σούλα.

Γιες Μάικ ΟΚ

Όποιος εξεπλάγει που δεν ακολούθησα το πρόγραμμα ας σηκώσει τα χέρια του τώρα! Κανένας? Ούτε ένας? Εντάξει.

Ούτε εγώ τα σήκωσα τα χέρια μου! Το ήξερα ότι θα δεν θα αντέξω και ήξερα τι θα με ωθήσει να μην κανω ανάρτηση την Παρασκευή (το Σ/Κ δεν μετράει, α, κάθε μέρα είπαμε και είμαστε Έλληνες άρα τα Σ/Κ δεν πιάνουν). Καλά το κατάλαβε όποιος το κατάλαβε, ένας Ασιάτης με ώθησε! Που να τον ωθήσει χασάπης στη μηχανή του κιμά (ο πατέρας μου ήταν χασάπης, ξέρω).

Έχουμε νέο Ινδό στο εργαστήριο, αυτόν που είχα ξαναθάψει πιο παλιά σε ανάρτηση με τίτλο "Τζιτζιφιόγκος". Πόσο δίκιο είχα ο πούστης. Τέτοιο πράμα δεν έχω ματαδεί. Βασικά έχω δει κάποιους παρόμοιους αλλά όχι Ινδούς... Έλληνες. Φαντάσου τώρα τα χειρότερα χαρακτηριστικά ενός Έλληνα, συνδυασμένα με τα χειρότερα χαρακτηριστικά ενός Ινδού, και όλα αυτά μέσα σε πακέτο απαράμιλλης ομορφιάς και χάρης μα και μυρουδιάς.

Έρχεται λοιπόν ο τύπος το Νοέμβρη, και με το καλημέρα σας μας έλεγε με τις ώρες πόσο γαμάτος είναι (πόσο? μα πόσο?), πόσα πειράματα έκανε στην Ινδία (πόσα? μα πόσα?), πόσο πολύ τον λατρεύουν οι καθηγητές εκεί (πόσο? μα πόσο?) πόσα κατορθώματα έχει στην πλάτη του (στον κώλο να του μπουν), πως δουλεύει από τις 7 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ (πο πο) και γενικά, πόσο μα πόσο (μα πόσο?) γαμάτος είναι και πόσο μα πόσο (μα πόσο, δεν μπορώ άλλο) τυχεροί είμαστε που ήρθε και τώρα όλα θα γειάνουν!

Κοίτα να δεις τώρα! Το άτομο είναι χάπατο. Δηλαδή, χάπατο. Χάπατο ρε παιδί μου. Το να έχει κάποιος ένα εγώ όσο η Κίνα το καταλαβαίνω εφόσον αυτός ο κάποιος ξέρει τι του γίνεται και δεν είναι χάπατο. Από άτομο που δεν ξέρει ούτε τα βασικά σε ένα εργαστήριο δεν το δέχομαι. Μέχρι και τον Απρίλιο έκανα υπομονή και δεν τον είχα βρίσει σχεδόν καθόλου, αλλά μετά με τσιγγλούσε έντονα!

Κάτι έπρεπε να κάνει, να κάτσει να γράψει σε στρωτά αγγλικά και να τα διορθώσει η καθηγήτρια. ΟΚ? ΟΚ. Δεν καθόταν ο πούστης να γράψει, πήγαινε και γειτόνευε δεξιά αριστερά. Τον έβρισκα στην καρέκλα σταυροπόδι (με το κολλητό το τζιν το Ινδικέ, τι ομορφιά έχετε δει ματάκια μου) να συζητάει περι επιστήμης και έρευνας. Σήκω μωρή σκατόμυγα να κάνεις και λίγο από την επιστήμη και την έρευνα, μην τα λες μόνο! Μετά από 30 λεπτά, πάλι σταυροπόδι τον έβρισκα να συζητάει. Και να μην καταλαβαίνει ούτε με το καλό (ε όσο καλό μπορώ κακός άνθρωπος είμαι) ούτε με το κακό (χεχεχεχε).

Αντιπροχτές, την Παρασκευή δηλαδή, του ζητήσαμε, που να μη σώναμε, να ανανεώσει τη λίστα με τα χημικά του εργαστηρίου. Του είπα εξαρχής ότι κοίτα Τζιτζιφιόγκε, το ξέρω ότι το 80% των χημικών είναι ληγμένα αλλά δεν πειράζει τα έχουμε τσεκάρει και είναι μια χαρά. ΟΚ? Γιες Μάικ ΟΚ. 

Μετά από πέντε λεπτά έρχεται και μου λέει, Μάικ, αυτό να δα είναι ληγμένο να το πετάξω? Όχι Τζιτζιφιόγκε, του λέω, καλό είναι άστο. Μα, Μάικ, ληγμένα χημικά θα έχουμε? Ναι, Τζιτζιγιόγκε, στο εξήγησα ήδη δεν πειράζουν αυτά. Γιες Μάικ ΟΚ.

Μετά από άλλα πέντα λεπτά πάλι τα ίδια. Είναι ληγμένο Μάικ, δεν πειράζει Τζιτζιφιόγκε, μα ληγμένα Μάικ? Ναι Τζιτζιφιόγκε, γιες Μάικ ΟΚ.

Σε αυτή τη φάση είχα ήδη ξεκινήσει να κάνω τη γιόγκα και τις αναπνοές μου γιατί το ήξερα ότι το ντουλάπι με τα χημικά είναι μεγάλο και το βούρλο ήταν ακόμα στο Β.

Μετά από άλλα δύο τέτοια περιστατικά, έρχεται και για πέμπτη φορά με το μπουκαλάκι στο χέρι κουνάμενος σεινάμενος (με το κολλητό τζιν το ινδικέ μην το ξεχνάμε παρακαλώ) και ξεκινάει Μάικ, αυτό είναι ληγμένο να το πετάξω? ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ ΠΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΠΕΤΑΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΗΓΜΕΝΑ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΡΕ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΡΩΤΑΣ ΚΑΘΕ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΒΛΑΚΑΣ ΕΙΣΑΙ????

Με άκουσε η Κινέζα από δίπλα και ήρθε να με καλμάρει αλλά με έκανε χειρότερα και αναγκαστικά πήγα με νορμάλ ανθρώπους να φάω παγωτό σοκολάτα να ηρεμήσω. Μα μου έσπασε τα νεύρα μου! Πάει και το να είμαι καλός στον κόσμο τον Ιούνη, πάει και η σοκολάτα. Ανάρτηση δεν έκανα γιατί γύρισα σπίτι μετά τις 12  και αν είναι να κάνεις κάτι, κάντο σωστά!

Τώρα αύριο δεν ξέρω αν τολμήσει να έρθει σε πεδίο βολής, δεν ξέρω θα κρατηθώ? Τουλάχιστον ρε γαμώτο ο προηγούμενος Ινδός ήταν μαλακισμένος αλλά ήταν έξυπνος. Αυτός είναι βλάκας.

Να κεράσω μπάρα?

Ρε συ Ουφ! πόσο ξενέρωτος νομίζεις είμαι για να έχω χαζοκρέπες στη φαντασία μου! Υπάρχουν πραγματικά στην πραγματική πραγματικότητα αν και δεν είναι κρέπες ακριβώς είναι τηγανίτες.

αν αυτές οι κρέπες υπάρχουν στην πραγματικότητα και δεν είναι της φαντασίας σου, στείλε λινκ μόλις ξυπνήσεις!!!

Βασικά δεν είναι ούτε κρέπες δεν είναι ούτε τηγανίτες είναι απλά ένα πράμα που μοιάζει κάπως με τηγανίτα και έχει και καλά λίγους υδατάνθρακες και πολύ πρωτεΐνη. Έφτιαξα απόψε μισή έτσι για να στη δείξω να ορίστε:

Το ξέρω ότι είναι κακάσχημη ξέχασα να βουτυρώσω το τηγάνι και δεν ξεκολλούσε με τίποτα η πουτάνα κατουριόμουν κι'όλας και δεν μπορούσα να πάω γιατί θα καιγόταν κι'άλλο γενικά πιστεύω ο χρυσός σκούφος είναι καθ'οδών. Κανονικά η τηγανίτα η σωστή θέλει μερέντα αλλά επειδή αυτή την περίοδο με διακατάχει έτσι έντονα το αρχαίο ελληνικό πνεύμα την τρώω με μέλι βασικά με μερέντα την τρώω αλλά έχε χάρη.

Σήμερα παραλίγο να μην κρατήσω μία από τις Ιουνιο-υποσχέσεις μου! Μας έφερε η Κινέζα μίνι τομπλερόν σοκολατάκια και πες μου ρε Ουφ! είναι δυννατόν νορμάλ άνθρωπος να αντισταθεί όχι

δεν είναι άσε στο λέω εγώ. Με κορόιδευαν Ουφ! τρώγοντας σοκολατάκια και κάνοντας νια νια νια νια. Οι Ασιάτες. Σε μένα. Νια νια νια.

ΧΑ!

Δεν με ξέρουν καλά, είναι προφανές. Το ήξερες Ουφ! ότι η άσπρη σοκολάτα δεν είναι σοκολάτα? Εγώ το ήξερα! Αφού πρώτα τους το έδειξα στη βικιπέδια, ό,τι σοκολατάκι λευκό είχε το κουτί το κανόνισα.

Στην πουτάνα πουτανιές. Ουστδλ.

Μιας και το θέμα σήμερα είναι μάλλον η μάσα θα σου πω και κάτι άλλο που σκέφτομαι να κάνω. Βρήκα στα ίντερνετς συνταγές για meal replacement bars (μπάρες για αντικατάσταση γεύματος ξέρω γω) οι οποίες έχουν λέει βρώμη κυρίως, ξηρούς καρπούς κανα αυγουλάκι αλατάκι πιπεράκι καμια τρίχα του πεπονιού (στάνταρ συστατικό σε ό,τι τρώω, πίνω ή/και αναπνέω πια) και αντί να μαγειρεύεις κάθε μέρα για τη δουλειά παίρνεις μια σκατόμπαρα και τηνε τρως και είσαι τζάμι. Το δοκίμασα με έτοιμες μπάρες του εμπορίου (ίδια μάρκα με τις τηγανίτες), καλό είναι αλλά είναι γλυκές και όσο να πεις το μεσημέρι το θες το φαγητένιο το πράμα. Οπότε το Σ/Κ λέω να δοκιμάσω να φτιάξω γιατί πραγματικά έχω βαρεθεί να μαγειρεύω πια και τα χάμπουργκερ παχαίνουν είμαι και παιδί της παντρειάς πρέπει επιτέλους κάτι να γίνει με τη μπάκα.

Είπα μπάρα και τι θυμήθηκα?? Πήρα από τα ίντερνετς επίσης μπάρες πρωτεΐνης φτιαγμένες από έντομα! Τριζόνια για την ακρίβεια, είχε τρεις γεύσεις μία μαύρη σοκολάτα, καφέ, πιπέρι, μία σοκολάτα φυστικοβούτηρο και μία τζίντζερ καρύδα. Η τρίτη τρωγόταν οι πρώτες δύο όχι αλλά όλες είχαν τριζόνια τα οποία λέει τα ψήνουν τα ξεραίνουν και μετά τα αλέθουν και φτιάχνουν εντομάλευρο! Πήρα έξι τέτοιες μπάρες και τις τάισα σε όλους χορτοφάγους και μη χωρίς να τους πω τι είχαν μέσα πριν καταπιούν χαχαχαχαχα. Να γιατί με κοροϊδεύουν μετά όταν δεν μπορώ να φάω σοκολάτα, ο κακιασμένος.

Σκέφτομαι να παραγγείλω ζωντανά ζουζούνια και να τα ψήσω μόνος μου με λίγο αλατάκι λίγο πιπεράκι ρίγανη λαδάκι θα τα κάνω σουβλάκι.

Μια πίτα έντομο με απ'όλα στο τέσσερα!

Πολλά σκέφτομαι να κάνω όμως και τελικά δεν κάνω ούτε καν αυτά που πρέπει να κάνω, άιντε.

ΥΓ: Μαλάκα μου, λες να'χει μερέντα λευκή??????

ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ

Σήμερα δεν έχει λογοδιάρροια γιατί είμαι ένα πτώμα και μισό! Δεν έχω κουράγιο να πω τίποτα ενδιαφέρον. Άσε που διάβασα στο ίντερνετ ότι έκλεισε λέει η Βουλή και ως γνωστόν είναι γρουσουζιά να δουλεύουν τα μπλογκ όταν δε δουλεύει η Βουλή.

Έπρεπε να σηκωθώ στις 5 να πάω να ξεπροβοδίσω το αφεντικό στο αεροδρόμιο που πάει στην Κίνα να σκοτωθεί στη δουλειά πάλι. Μέχρι τις 2 δεν με έπαιρνε ο ύπνος από το στρες και σηκώθηκα να μου φτιάξω καμια κρέπα να φάω (βρήκα έτοιμο μιγμα με πρωτεΐνη μέσα αντί για θερμίδες χαχα) και κατα τις 3 επέστρεψα να τον πάρω αλλά δεν με έπαιρνε και τελικά τον ψιλοπήρα κάπου ανάμεσα 4 και 5 αλλά τι να το κάνεις! Σαν το ζόμπι ήμουν όλη μέρα.

Φεύγω έφυγα και μάλλον μεθαύριο θα ξυπνήσω!

Ρόκάουτ μπέμπε

Σας έχω σοβαρές ερωτήσεις σήμερα. Γιατί με τρώνε και όταν με τρώνε τα ξύνω και όταν τα ξύνω με τρώνε πιο πολύ και όταν με τρώνε πιο πολύ τα ξύνω πιο πολύ και όταν τα ξύνω πιο πολύ τα γδέρνω και όταν τα γδέρνω τσούζει.

Με το υ είναι αυτό που κάνεις με τη τσουγκράνα ενώ με το ι είναι αυτό του λεμονιού ε? Πσσσσσ ορθογραφία.

Η πρώτη ερώτηση είναι, τι συμπέρασμα βγάζετε από τη μουσική που ακούει ο άλλος? Νομίζω το έχω ξαναθίξει το θέμα αλλά δεν έλαβα ικανοποίηση και πρέπει να το ξαναθίξω μέχρι να ικανοποιηθώ.

Όταν με ρωτάνε τι μουσική ακούω δεν ξέρω τι να απαντήσω γιατί δεν τη γνωρίζω τη μουσική που ακούω απλά την ακούω. Επίσης είναι ό,τι να'ναι και γενικά με ανησυχεί αυτό γιατί βλέπω πολύ κόσμο γύρω μου να ταυτίζεται και να αυτοπροσδιορίζεται με τη μουσική που έχει στο κινητό του ενώ εγώ είμαι σαν το σουργελάκι που ακούει σαχλαμάρες.

Έχουμε ξέρω γω τους μεταλάδες τους ροκάδες τους σκυλ...άδες(?) τους χατζηγιάννιδες τους έντεχνους τους μπαλαντιέρους (αυτοί που ακούνε μπαλάντες πως να τους πω) τα ψώνια (κλασική μουσική) κλπ. Έχουμε και τον Αμερικλάνο που τους τελευταίους μήνες ανακάλυψε τυχαία ότι η μόνη μουσική που τον χαλαρώνει να την ακούει στο μπαγκράουντ είναι τα 60ς.

Μίστερ ταμπουρλίν και τα μυαλά στα κάγκελα!

Επηρεασμένος από το άλλο σούργελο τον αδερφό μου ακούω και κανα τύπου γκριντει όταν δε χρειάζεται να σκέφτομαι και εκείνους τους άλλους τους de facto και τα ξύλινα σπαθιά, ακούω όπως ξέρουμε όλοι και κανα ζουζούνι κανα μαζου και δε ζου έτσι για να κάνουμε φάση ρόκινάουτ που λένε οι νέοι

ακούω και κανα παλιο ελληνικό τύπου βραχνό ραδιόφωνο ακούω και Μπαχ γιατί τι να λέμε τώρα δεν υπάρχει καλύτερο τονοτικό, ακούω και το νινί σέρνει καράβι της Βέρας και το άλλαξοκολιές κι'έγινε βραχιόλι γιατί και τα βραχιόλια ωραία είναι που και που, ακούω και κανα μπόλιγουντ και κανα γιογκίστικο οοοομμμμ να ηρεμήσω όταν με εκνευρίζουν πέραν του δέοντος αλλά το μόνο είδος μουσικής που μέχρι σήμερα με κράτησε είναι τα 60ς. Δηλαδή δε γίνεται να ακούσεις αυτό το τραγύδι και να μη σ'αρέσει:

Και αφού νομίζω ανακάλυψα το είδος μουσικής που με εκφράζει, θέλω σας παρακαλώ πολύ να μάθω, τι λέει αυτό για μένα? Ας πούμε 60s παύλα soul. Και επίσης, είναι υποχρεωτικό να ψάχνεις το νόημα της ζωής σου σε στίχους τραγουδιών, ή είναι ΟΚ να το ψάχνεις κι'αλλού?

Όποιος θέλει να δει τι ακούω όλη μέρα ας πάει στο spotify και να βάλει ράδιο 60ς.

Η τελευταία ερώτηση είναι, εσείς τι ακούτε? Δεχόμεθα προτάσεις τραγουδιών καλλιτεχνών πλεϊλιστών και ιντερνετοραδιοφωνικών σταθμών γιατί τώρα που δε μπορώ να ξεσπάω σε κόσμο πρέπει κάπως να ασχολούμαι.

ΥΓ: Έψαξα αλλά δεν τη βρήκα την παλιά ανάρτηση όπου πάλι περι μουσικής παραμιλούσα ε άμα είπα τα ίδια σόρρυ.

Φραπές και Χαρτοπετσέτα

Γιατί ζορίζομαι τόσο με τις αρχές?

Είναι όμως να μην αρχίσω!

Αυτό που λένε οι επιστήμονες ότι οι άντρες δεν είναι καλοί στο μουλτιτάσκιν είναι αλήθεια τελικά. Βασικά το πιο κοντά που έχω έρθει σε μουλτιτάσκιν είναι όταν τρώω και βλέπω τηλεόραση. Να ας πούμε τώρα πριν λίγο έτρωγα βλέποντας γκεμοθρόνς και κόντεψα να ξεράσω. Δεν είναι ανάγκη πιστεύω να τα δείχνουνε τόσο ωμά, δηλαδή το ξέρουμε ότι και οι νάνοι κατουράνε αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θέλουμε να τα ακούμε. Αηδία.

Δεν είναι πολύ εκνευριστικό όταν έρχονται οι άλλοι οργανωμένοι στα μίτινγκ με τα ντοσιέ τους και τα χρωματιστά χαρτουλάκια τους και τις ατζέντες τους να κρατήσουν σημειώσεις προκειμένου να τα κάνουν όλα τέλεια, και είσαι εσύ με τον απογευματινό φραπέ και τη χαρτοπετσέτα? Να πως βγαίνουν οι κακές οι φήμες ότι είμαι και καλά ανοργάνωτος.

Έλεγα σήμερα σε έναν συμφοιτητή ότι είναι πολύ κουραστικό να κάνεις κάθε μέρα και κάτι άλλο προκειμένου να μην μείνει κανένα από τα μύρια πρότζεκτ πίσω, και μου λέει, είναι όλα θέμα οργάνωσης. Μου ζήτησε να του δείξω το εβδομαδιαίο μου πρόγραμμα. Το ποιό μου? Γυρνάω και του λέω με τον φραπέ στο χέρι, σου φαίνομαι άτομο με πρόγραμμα? Γελοίε.

Δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε τα ελαττώματά μας! Το ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα τι να κάνουμε τώρα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έπαιρνα ποτέ καλούς βαθμούς. Όταν με ρωτάνε, γιατί Αμερικλάνε έχεις τους χαμηλότερους βαθμούς στα μαθήματα? Τους λέω επειδή δεν γεννήθηκα για να γίνω μαθητής, μανίτσα. Πόση ομορφία όταν το βουλώνουν μετά!

Πρέπει επιτέλους κάποιοι να καταλάβουν ότι η επιστήμη είναι τέχνη και ο καλλιτέχνης έχει τον τρόπο του. Από που κι ως που δηλαδή αυτός που μπορεί να αποστηθίσει ευρύματα αλλονών μπορεί και να ανακαλύψει δικά του. Δεν υπάρχει παρθενογέννεση, ΟΚ, (εκτός από τις μαλακίες που πετάμε ώρες ώρες) αλλά και το να σπαταλάς την ώρα σου κατηγοριοποιόντας ό,τι ακούς και ό,τι έχεις να κάνεις ώστε να σου κολλήσει καλύτερα στην κεφάλα είναι μάλλον ηλίθιο. Βασικά είναι σίγουρα ηλίθιο γιατί πολύ απλά όλα όσα ξέρουμε τα έχουμε ήδη στην τσέπη μας (βλ. κινητό με ίντερνετ) ενώ όσα καταλαβαίνουμε δεν μπορούν να μπουν σε ντοσιέ ούτε σε απαντήσεις εξετάσεων.

Όταν γίνω καθηγητής δεν έχει τέτοια, θα αναγκάζω τα τούβλα μου (βλ. φοιτητές) να σκέφτοναι και να καταλαβαίνουν και για όλα τα άλλα υπάρχει η μάστερκαρντ (βλ. γκούγκουλ).

Πολύ σοβαρή κατάντησε η ανάρτηση δεν είναι κατάσταση αυτή. Σήμερα είδα έναν σαραντάρη κινέζο καθηγητή εκ Κίνας να κάθεται στην καρέκλα όπως κάθονται οι παππούδες στο καφενείο και να κοιμάται με το σαγόνι στον ώμο και το σάλιο να ρέει. Μας πήρε κανα μισάωρο να συνέλθουμε απ'τα γέλια, τον ξυπνήσαμε τον άνθρωπο.

Θα κλείσω με την άλλη ιδιοφυία το πεπόνι το οποίο έμπλεξε την κεφάλα του στο σχοινί του παραθύρου και φρίκαρε. Ρε θα πνιγεί καμια μέρα το ζώον.

Μακροσκελείς Συνεδρίες Μπρέινστόρμιν

Τι ωραίο πράμα να πατάς νέα ανάρτηση χωρίς την παραμικρή ιδέα του τι θα γράψεις! Έτσι ρε παιδί μου απελευθερώστε την έκφραση την εξέφραση την έκθεση και τη ξέρω γω την άλλη την τέτοια.

Αυτό το πράμα που με διαβάζουν φιλόλογοι με ξεπερνάει.

Λοιπόν σήμερα το απόγευμα κατά τις 8 ήμουν στο εργαστήριο - μια τυπική Κυριακή δηλαδή - και ήταν η ώρα της κρίσης για τα φαρμακάκια που ετοίμαζα εδώ και μέρες για τις νέες γουρούνες, να τις τα μπήξω την Τετάρτη. Ναι. Τελικά δε δούλεψε η δουλειά και τα φαρμακάκια είναι του κώλου, όχι κανενός ωραίου κώλου, και γενικά, ναι.

Έχω και ευχάριστα νέα, δεν ξέσπασα σε κανέναν, ούτε και χρειάστηκε να ζητήσω συγγνώμη δίνοντάς τους λίγη από τη σοκολάτα μου αφού ούτε σοκολάτα πήρα να ηρεμήσω, και τελικά δεν ξέσπασα έκανα διαλογισμό και χαλάρωσα. Είμαι πολύ κούλ και πρόσχαρος η χαρά του Θεού που λένε κάτι ηλίθιοι.

Και τι σημασία έχει που δε θα τελειώσω ποτέ με τις γουρούνες και θα κάτσω εδωνα να τις φτάχνω φαρμακάκια μέχρι να γκριζάρω. Δεν πειράζει μωρέ, υγεία!

Αυτό που το στόμα λωξαίνει λίγο όταν τα σκέφτομαι είναι οκ ε?

Τις νέες γουρούνες τις λένε Έμιλι και κάτι άλλο εξίσου σαχλό που μου διαφεύγει τώρα. Τις ονόμασε η καθηγήτρια. Ε να νιώσει κι'αυτή ότι κάνει κάτι, να πάρει λίγη ευχαρίστηση η γυναίκα. Όλο ταξίδια Λοσάτζελε Πολωνία Αγγλία Κίνα Ουάσινγκτο μέσα σε τρεις μήνες, ξέρεις πόσο κουραστικό είναι, πτώμα είναι πτώμα!

Τέσπα απόψε δεν το βλέπω να με παίρνει ο ύπνος και μάλλον θα σηκωθώ κατα τις 3 και θα πάω στο εργαστήριο να δοκιμάσω μια ιδέα που μου ήρθε τώρα πριν λίγο ενώ έχεζα.

Θάνατος το πικάντικο μεσημεριανό αλλά ό,τι πρέπει για μακροσκελείς συνεδρίες μπρέινστόρμιν.

Κι'εχω και το Πεπόνι που έχασε ένα σκατοπαίχνιδο και κάθεται εδώ και πόση ώρα πίσω από την πόρτα κλαίει και το περιμένει να'ρθει. Αυτή η εξυπνάδα του ώρες ώρες με αφήνει άφωνο! Μισό να σας δώκω βίζουαλ.

Άμα δε βγάλει το σκασμό άμεσα θα αναγκαστώ να το μπινελικώσω. Για τα ζώα δε μετράει αυτό που είπα χτες. Τα κυριολεκτικά ζώα! Και δεν ξέρω που σκατά είναι το ρημάδι να του το φέρω κάπου το τραβολογούσε πριν με τα δόντια του τα πόδια του τον κώλο του γενικά το πεπόνι όταν κάνει επίθεση τα βάζει όλα για όλα εκτός από τα νύχια του γιατί καλό χρυσό και όμορφο αλλά φυσιολογικό δεν το λες.

Τα'πα ξαλάφρωσα καλημέρα σας καληνύχτα μου και τα λέμε αύριο.