Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

2013 στον κόρφο μας

Το 2012 σχεδόν τελείωσε! Πάει κι αυτό! Να'ταν κι΄άλλο! Και τώρα ήρθε πάλι η καταραμένη ώρα να κάνουμε δήθεν ουσιαστικό απολογισμό και δήθεν ειλικρινείς υποσχέσεις για το 2013. Βασικά με όλο το σούσουρο για την 21 Δεκεμβρίου ήλπιζα ότι θα τα γλιτώναμε όλα αυτά ρε πούστη μου. Τι διάολο, ή που θα τελειώσει ο κόσμος ή που θα αλλάξει ριζικά και οποιοσδήποτε απολογισμός του παρελθόντος θα είναι ανούσιος αλλά που! Που! Άχρηστοι οι Μάγιας. Τώρα πρέπει να φάμε στη μάπα και το 2013, το οποίο είναι με ενημερώνει η Κινέζα από το κοντρόλ η χρονιά του φιδιού. Στον κόρφο μας.


Το 2012 ήταν πιστεύω η χρονιά μέσα στην οποία άλλαξα περισσότερο από κάθε άλλη, με εξαίρεση πάντα το 1985 όπου πέρασα από κατάσταση πανέμορφου εμβρύου σε πανέμορφο στρουμπουλό μωρό. Συνέβησαν πολλά καλά πράγματα στο Αμερικλανιστάν, εξ ου και οι λίγες αναρτήσεις αφού δεν είχα για τι να κλαψομουνιάσω! Το 2011 που έκανα 165 αναρτήσεις αντί για τις 47 του '12 άστο χέστο μη μου το θυμίζεις κάν. Ούτε καν.

Λέω επειδή σήμερα ξύπνησα νωρίς στις 4:30 το απόγευμα και δεν έχω πολλά νεύρα, να σας πω μερικά.

Άλλαξα διατροφικές συνήθειες, όχι δίαιτα, ΟΧΙ. ΔΙΑΙΤΑ., και έχασα όλα τα παραπανίσια κιλά και τώρα αντί για 89 κιλά ατόφιας ομορφάδας που ήμουν το Φεβρουάριο, είμαι 77 κιλά ατόφιας ομορφάδας. Τα 12 κιλά ατόφιας ομορφάδας που απέβαλα πήγαν στο Σύμπαν, παρακαλώ Σύμπαν δεν κάνει τίποτα. Επίσης επιχείρησα να ξεκινήσω συστηματικά γυμναστική αλλά η συγκεκριμένη δεν μου'κατσε. Ίσως το '13.

Πριν μερικές βδομάδες εκεί που ξυνόμουν, γρατζουνίστηκα. Κοιτάω το χέρι μου και τι βλέπω? Νύχια! Σταμάτησα να τρώω τα νύχια μου. Δεν ξέρω πως, δεν ξέρω ακριβώς πότε, απλά σταμάτησα. Η μάνα μου όταν το έμαθε έκλεισε το τηλέφωνο γιατί έπρεπε λέει να πάει να πάρει λαμπάδα λέει και το ύψος μου με ρωτουσε δεν ξέρω γιατί, και κάτι για την Παναγιά Τσαμπίκα την ψηλή και πώς θα σκαρφαλώσει 500 σκαλιά χειμωνιάτικο. Το'κλεισε και δεν πρόλαβα να τη ρωτήσω πως σκατά τα κόβουν τα νύχια των χεριών γιατί δοκίμασα με το νυχοκόπτη και δε βολεύει.

Έμαθα να λειτουργώ με νεύρα. Όταν με εκνευρίζει κάποιος δεν κοκκινίζω, δεν αρχίζω να βρίζω, δεν αφρίζω, απλά κοιτάω με φαρμάκι γιατί τα μάτια είναι σου λέει το παράθυρο της ψυχής κι εμένα όταν εκνευρίζομαι η ψυχή μου γίνεται μαύρη σαν τη μούχλα μέσα σε μερικά κεφάλια.

Με τρανταχτή εξαίρεση τις γουρούνες, έκανα πρόοδο στα πειράματά μου. Τώρα τις γουρούνες αφού δεν δουλεύει η μαλακία γιατί τις παιδεύω, μη με ρωτάς.

Διάβασα 27 βιβλία, όλα φαντασίας, σχεδόν όλα με μαγείες, από τα οποία τα 9 ανήκουν σε δύο συγγραφείς που πλέον είναι οι αγαπημένοι μου. Terry Pratchet και Patrick Rothfuss. Αποκαθηλώθηκε η Σκωτσοκατσαρίδα Ρόουλινγκ που μετά το Χάρι Πότερ μας σέρβιρε τη βρωμιά του μυαλού της για την οποία και πλήρωσα 35 δολάρια που φάρμακα να τα πάρει, κατα προτίμηση από αυτά που φτιάχνω ΕΓΩ.

Το 2013 τώρα δεν ξέρω! Προβλέπεται ζόρι! Πρώτον το Γενάρη/Φλεβάρη θα περάσω τις τελικές εξετάσεις του διδακτορικού, 1 ώρα παρουσίαση συν 3 ώρες προφορική εξέταση επι παντώς επιστητού και ο Θεός βοηθός ή και κάτι τις περισσότερο αν μπορεί και θέλει. Αναμένονται πολλά νεύρα, εγώ προειδοποίησα!

Αν τα καταφέρω ίσως έρθω στην Ελλάδα την άνοιξη, αλλιώς δεν θα έρθω καθόλου το 2013. Θα είναι το πρώτο έτος που δεν θα χαρεί η μαμα πατρίδα το απαλό άγγιγμα της όμορφης πατούσας μου νούμερο 46.

Το Καλοκαίρι θα πάω για πρακτική 3 μήνες σε εταιρεια δεν ξέρω που αλλά εγώ το βιογραφικό μου το έστειλα σε ταπεινά μέρη όπως Λοσάτζελες και Σικάγο. Άμα μου κάτσει μου'κατσε αλλιώς και το κονέχτικατ καλό είναι. Επίσης το Καλοκαίρι είναι το συνέδριο στη Χαβάη, και ναι να θυμηθώ να κάνω κανα κοιλιακό να σφίξω.

Με κούρασε να σκέφτομαι για τη χρονιά που πέρασε και αυτή που έρχεται. Δεν έχει νόημα! Αν μπορούσα θα πήγαινα κανονικά και αύριο και μεθαύριο στη δουλειά αλλά έχε χάρη που δε θέλω.

Καλή Πρωτοχρονιά να'χετε, καλά να σας μπει μ'έναν πόνο και προσοχή στα φίδια στον κόρφο σας!

ΥΓ: Όποιος ψάχνει ωραίο βιβλίο φαντασίας σε στυλ μεσαίωνα και ξερω γω τι, να κάνει κλικ εδώ.

ΥΓ2: Και όποιος τολμήσει να ειρωνευτεί, έστω κι από μέσα του, τα βιβλία φαντασίας ας αποχωρήσει από τη δημόσια ζωή γιατί είναι ο πιο αδύναμος κρίκος. Η ζωή θέλει φαντασία.

ΥΓ3: Τα νύχια μας δεν τα τρώμε, απλά τα δαγκώνουμε και μετά τα φτύνουμε (στα μούτρα των από πάνω στο ΥΓ2). Δεν είμαστε κανίβαλοι.

ΥΓ4: Δεν έξυνα το κεφάλι μου ούτε τη μύτη μου όταν γρατζουνίστηκα, καλά το κατάλαβες.

ΥΓ5: Φτιάχνω βασιλόπιτα για αύριο και ξέχασα να βάλω φλουρί. Να τι παθαίνεις όταν φτιάχνεις γλυκά εν τω μέσω ανάρτησης.

ΥΓ6: ΔΕΝ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΑ την ξενάγηση στο Αμερικλανόσπιτο, γι'αυτό και άφησα την ψηφοφορία δίπλα. Εν καιρώ.

ΥΓ7: Αυτή τη ΣΑΧΛΟΜΠΟΥΡΔΑ το Life of Pi μην τυχόν και το διαβάσει κανείς.

ΥΓ8: Τελικά αυτά τα αναθεματισμένα τα νύχια θα μου πει κανείς πως να τα κόψω??? Άντε κι έχω γίνει γατόπαρδος να πούμε.

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Σπάστα όλα

Ο Κώστας, κατα μπλογκόκοσμον Νάσια, το κατέχει το θέμα της εξάτμισης μέντα:
ξενιτεμένε φίλε,όταν λες κλάνω μέντες,σημαίνει ότι ο αέρας που διαχέεται στην ατμόσφαιρα από την εξάτμιση,είναι δροσερός,υγιής και έχει το άρωμα μέντας...
Κώστα, τσάκω μια ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ με άρωμα μέντας και μην ανησυχείς για την προέλευση της μυρουδιάς, σήμερα δεν φοβάμαι και οι μέντες είναι όντως μέντες. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που είπες και όπως βλέπεις το έκαμα προσωρινά περιγραφή στο ιστολόγιο.

Τι ήθελα και το μελέταγα ρε συ Κώστα το νοσοκομείο και το ακριβό βρακί? Όχι πες μου τι ήθελα και το μελέταγα ο γρουσούζης!

Ήρθαν εχτές δυο άσχετοι από μια εταιρεία, να μου επιδείξουν ένα μηχάνημα υπερήχων πάνω στις γουρούνες. Τι τους θέλω τους υπερήχους μη με ρωτάς γιατί κι εγώ δεν ξέρω γιατί πάω και μπλέκω με ό,τι ζαβό και λοξό κυκλοφοράει στο εμπόριο. Σκέφτομαι, ποια από τις δύο γουρούνες να πιάσω για το τεστ.

Περένθεση. Τις γουρούνες φέτος τις λένε Κίλι και Φίλι, εκ των δύο νάνων από το Χόμπιτ. Κλείνει η παρένθεση.

Τις τρώω που τις τρώω, ας προσποιούμαι τουλάχιστον ότι τις τρώω από μια σταλιά μοβόρους πολεμιστές κι όχι από μια σταλιά γουρούνες
Λέω, η Φίλι τσιρίζει και κλωτσάει, η Κίλι μόνο κλωτσάει άρα θα πιάσω την Κίλι τουλάχιστον να μην κουφαθώ κι'όλας. Την πιάνω την καριολίτσα, αρχίζει κλασικά τις κλωτσές, δέκα λεπτάκια μας πήρε όλα κι'όλα να της κάνουμε υπέρηχο, αλλά έλα που μόλις έπεσε το κρύο τζελάκι πάνω της, αφηνίασε? Άρχισε ΚΑΙ να τσιρίζει, και να βγάζει αφρούς τους οποίους σκούπιζε πάνω μου, και να χέζει (κι'αυτό πάνω μου, δεν τίθεται), και να κωλοχτυπιέται λες και της κάνανε εξέταση προστάτη που δεν έχει κιόλας.

Κι'εγώ έτσι τις καλημερίζω
Να μη στα πολυλογώ, πέρασα πολύ ωραία εχτές, και τις έφαγα καλά - δεν έχω παράπονο. Σήμερα που ξύπνησα είχα έναν πόνο ΝΑ πάνω στην σπλήνα, χωρίς μελανιά, και λέω κοίτα να δεις η αντίχριστη που μου έσπασε το πλευρό. Αποφάσισα ότι πρέπει να πάω για ακτίνες, και ξέρεις ε! Το ακριβό σώβρακο ήταν στα άπλυτα! Πήγα με το δεύτερο!

Όχι ότι είχε καμία σημασία βέβαια, γιατί η νοσοκόμα ήταν μια νεοτάτη δεσποινίδα ούτε καν 60 λέμε, να χαίρεσαι να σε παλαμουτιάζει και να σε ρωτάει "εδώ πονάς? εδώ? εδώ πονάς? πουθενά δεν πονάς ρε μαλάκα? εδώ πονάς?".

Τελικά δεν το'σπασα, λίγο την σπλήνα μου χτύπησε λέει, αλλά νταξ, δουλεύει. Ο γιατρός άρχισε να μου εξηγεί τις δράσεις και τις περενέργειες των αναλγητικών, να του λέω τα ξέρω μάνα μου φαρμακοποιός είμαι κι ας μη μου φαίνεται, όχι κάτσε να στα πω να μου λέει το λέει ο νόμος, μα μας τα'πανε μας τα'πανε σε λέω άσε με να πάω στη δουλειά μου που μ'εχετε εδωνα μέσα δυο ώρες λες και είμαι ετοιμοθάνατος, έλα και με έχει κόψει η λόρδα λέμε. Τελικά έκατσα και μου τα'πε.

Με περιποιήθηκαν όμως δε λέω, γιατί έβαλα επίτηδες φούτερ με το σήμα του Πανεπιστημίου απάνω. Έτσι είναι οι αμερικάνοι, τα εκτιμάνε κάτι τέτοια. Κι εσύ όταν έρθεις κατα δω να πάρεις να βάλεις αντίστοιχα αν χρειαστεί να πας σε καμια υπηρεσία. Ξέρεις τι γραφειοκρατία έχω γλιτώσει χάρη στη μπλούζα από τον πόλεμο των άστρων? Άκου που σου λέω.


Σήμερα μου έδωσα ρεπό από τις γουρούνες, τις έχω σιχαθεί πια. Το μόνο καλό είναι ότι σταμάτησα να τους ράβω συνολάκια, αυτές θα παραμείνουν τσίτσιδες και θα πεθάνουν νέες όπως ακριβώς τους αξίζει.

ΥΓ: Κάναμε και στους αρουραίους υπέρηχο, αλλά αυτά τα κακόμοιρα ούτε κλωτσάνε ούτε δαγκάνε μόνο χέζουνε και ενίοτε κατουράνε.

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Μπανιέρες

Είναι να είσαι ολίγον κλασομπανιέρας από τη φύση σου. Είναι και αυτά που συμβαίνουν τριγύρω σου. Είναι και η τύχη σου η ξεκούρδιστη.

Το μακελειό που έγινε στο δάσος του κονέχτικατ την Παρασκευή το πρωί το άκουσες φαντάζομαι, δε χρειάζεται να το επαναλάβω. Το ότι την Πέμπτη το βράδυ πήγα και χάθηκα με το αμάξι σε κείνα τα μέρη το'ξερες? Γενικά δεν με απασχολούν τέτοια πράγματα από άποψη ασφάλειας, αφού αν είναι να σου τύχει θα σου τύχει όπου και να είσαι. Αλλά αυτό το πράμα είναι αλλιώς! Δεν είναι εύκολο να μένεις μέσα στο δάσος, στα σκοτάδια, σε σπίτι του 1880 με κλειδαριές του 1970, να ακούς ότι λίγο παρα πέρα μια ανώμαλη είχε ολόκληρη συλλογή από όπλα, τα οποία πήρε ο κανακάρης της, την ξέκανε και μετά...

Είναι σα να μας λέει ο τύπος, από τον τάφο, ότι δεν είμαστε ασφαλείς ούτε στα σπίτια μας, ούτε στις δουλειές μας. Καλά το ότι την Παρασκευή το πρωί βάλαμε ένα μπουκαλάκι οξύ δίπλα στην πόρτα του εργαστηρίου για προστασία ας μην το σχολιάσω. Η Κινέζα με παρέσυρε.

Γυρνάω που λες την Παρασκευή το βράδυ, αργούτσικα, σπίτι μου, παρκάρω την κούρσα, ξεκινάω να κουτσοβρω το δρόμο προς την εξώπορτα στα σκοτάδια, και τι βλέπω? Φως στο σπίτι μου. Οπισθοχωρώ με τρόπο, ακουμπάω τον κώλο μου στο πορτμπαγκάζ για στήριξη, και σκέφτομαι. Μαλάκα, αυτό ήτανε. Τον ήπια.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα θυμήθηκα ότι το φως του μπάνιου μου είναι σαν το ράδιο της κούρσας μου και ανάβει μόνο όποτε του καυλώσει, και απ'ότι φαίνεται του κάυλωσε να ανάψει απόψε και να με κάνει να κλάσω μέντες. Ωστόσο, όταν μπήκα στο σπίτι, είχα αφήσει το μακμπουκ έξω για να μην μου το πάρει ο κλέφτης αν κι εφόσον υπήρχε, και μπήκα από την πόρτα της κουζίνας ώστε να πιάσω το τηγάνι. Αχρείαστο ήταν. Οξύ στο σπίτι δεν έχω.

Λίγη ώρα αργότερα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, έπλενα τα πιάτα ενώ έβλεπα Ράδιο Αρβύλα και γελούσα με το χωρατό του Στάθη, όταν ακούω το σπίτι να τρίζει. Κλείνω βρύση κλέινω λάπτοπ, το τρίξιμο τρίξιμο, αυτό ήταν λέω ΤΩΡΑ τον ήπια προσπαθεί ο ψυχάκιας να μπει. Πάνω που πιάνω το τηγάνι ακούω και ένα αχ, και συνειδητοποιώ ότι δεν ήταν κλέφτης που προσπαθούσε, αλλά ο φάκιν γείτονας που γαμούσε. Μπράβο του αν τα κατάφερε και τελειώσε γιατί με τα μπινελίκια και τις κατάρες που του έριξα κανονικά δεν πρέπει να του έχει μείνει σπέρμα για σπέρμα. Ο τρυπιοκαπότας.

Την επόμενη μέρα, Σάββατο, ενημερώθηκα ότι κάτι κόλλησα και αρρώστησα. Μου πήρε αρκετές ώρες πονοκέφαλου να το καταλάβω, αλλά κάπου το βραδάκι που έβαλα θερμόμετρο βεβαιώθηκα ότι έχω λοίμωξη. Δεν ξέρω τι κάνετε εσείς οι φυσιολογικοί άνθρωποι όταν αρρωσταίνετε, εγώ πάντως όταν αρρωσταίνω το πρώτο πράγμα που κάνω είναι ντουζ, το δεύτερο να βάλω ακριβό σώβρακο και το τρίτο να καθαρίσω το σπίτι μου. Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να χρειαστεί να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο και να με γδύσει καμια νοσοκόμα, ενώ μετά να με φέρουν σπίτι. Με τρύπιο σώβρακο και τσαρδί θα είμαι??

Εκεί που έκανα το πρώτο πράγμα της λίστας, το ντουζ, κλείνει το φως του μπάνιου. Έτσι. Του κάυλωσε να σβήσει εκείνη τη στιγμή που εγώ σαπουνιζόμουν μέσα στην μπανιέρα. Αυτό είναι, λέω, ΤΩΡΑ όχι απλά τον ήπια αλλά την πούτσισα κι'όλας. Κόψανε το ρεύμα για να μη βλέπω, θα έρθουν μέσα με γυαλλιά απ'αυτά που βλέπεις στο σκότος και θα γίνω σαν την τύπισσα στο σάικο. Οφείλουμε όλοι να μου αναγνωρίσουμε όμως ότι όταν κατάλαβα τι έγινε, συνέχισα το ντουζ στα σκοτάδια γιατί βαριόμου και κρύωνα να βγω και να ανοίξω την πόρτα για να μπει φως από το διάδρομο.

Σήμερα, Κυριακή, το βράδυ βγήκα να πάω να πάρω να φάω και λέω μιας και βγαίνω δεν πετάω και τα σκουπίδια? Μέσα στα σκοτάδια κι'αυτό, σηκώνω το καπάκι του τεράστιου κάδου, πέφτει λίγο νερό από το καπάκι μέσα στον κάδο πάνω στις τσάντες, κάνει θόρυβο, πετάγεται το ΚΩΛΟΓΑΤΟ του σπιτονοικοκύρη που κακό χρόνο να'χει το μαλακισμένο είναι και σχεδόν κατάμαυρο, μην τον είδατε τον Αμερικλάνο. Πλάτσα πλούτσα μες τις λάσπες έτρεχα σκεπτόμενος ότι μπορεί να έχει πτώμα εκεί μέσα, να σκότωσε ο φάκιν γείτονας την γκόμενά του (δεν τους άκουσα να κάνουν γούτσου γούτσου χτες - πιάσαν οι κατάρες) και αφού με δει ότι βρήκα το πτώμα της, θα με κάνει κι εμένα πτώμα, ή και χειρότερα.

Δεν είναι φυσιολογικά αυτά τα πράγματα που κάνεις Αμερικλάνε και το ξέρεις.

Πιστεύω ότι δεν φταίω εγώ! Φταίει ο πυρετός! Αλήθεια σας λέω ότι γενικά δεν φοβάμαι εύκολα. Το σκοτάδι για παράδειγμα δεν το φοβάμαι, φοβάμαι όμως το να μην μπορώ να ακούσω. Δηλαδή αν θες να με κάνεις να φρικάρω, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μου βάλεις ωτοασπίδες και να με βάλεις με την πλάτη γυρισμένη στο δωμάτιο. Δεν ξέρω γιατί αλλά την όραση δεν την έχω και πολύ σε εκτίμηση. Δεν μπαίνω στον κόπο να ανάβω φώτα το βράδυ όταν σηκώνομαι για να ουρήσω. Αλλά αυτά τα τελευταία βράδια απλά δεν σηκώνομαι και τα κρατάω μέσα μου.

Αφου για να καταλάβεις, στο χαλοουίν πήγαμε σε "στοιχειωμένο" και καλά σπίτι και εκεί που όλοι τσίριζαν εγώ ήμουν κουλ, ενώ εκεί που μας βάλανε κάτι ήχους και δεν μπορούσα να ακούσω (όυτε να δω) αν ερχόταν κανένας να μας τρομάξει, έκλασα μέντες και άρχισα να τρέχω ντουγρού μέχρι που βρήκα τοίχο και σταμάτησαν οι θόρυβοι. Μετά έστριψα και μου βάλανε να ακούω σκυλιά να γαυγίζουν, αυτό με αποτελείωσε και οφείλω να ομολογήσω ότι χαλάλι τα 18 δολάρια, εντάξει, φοβήθηκα.

Φοβήθηκα και σε μία άλλη φάση. Μπαίνουμε σε ένα δωματιάκι άσπρο με μια μπανιέρα και πάνω στην μπανιέρα μια κοπέλα ντυμένη με όχι πάαααρα πολλά ρούχα και ματωμένα να τσιρίζει βοήθεια (χριστιανοί) ενώ προσπαθούσε να σπάσει τις χειροπέδες που την έδεναν στον πάσαλο της κουρτίνας. Δεν μάσησα, την άφησα να τσιρίζει και απλά προχώρησα, τραβώντας την Κινέζα κι έναν Κινέζο από πίσω μου. Έλα όμως που η τύπισσα τα πήρε που δεν φοβήθηκα, βγάζει τις αλυσίδες, κατεβαίνει από τη γαμημένη την μπανιέρα και στέκεται μπροστά μου? Εκεί ομολογουμένως δεν έφερα καμία αντίσταση στους Κινέζους που με τράβηξαν πίσω, έξω από το δωμάτιο, τριρίζοντας, και πριν περάσω της είπα να τσακιστεί να ανέβει στην μπανιέρα της κι αν με αγγίξει θα της κάνω μύνηση γιατί είμαι φοιτητής νομικής κι ας μη μου φαίνεται.

Όταν ήμουν μικρός είχα δει ένα θρίλερ με τη μάνα μου, που ήταν λέει κάτι παιδάκια που πεθαίνανε και οι γονείς τους τα ψάχνανε και ήταν ένα άλλο παιδάκι σαν κουκουβάγια που ήταν η τσατσά της υπόθεσης και αυτό το μούλικο σαν κουκουβάγια πρωταγωνιστεί στους εφιάλτες μου χρόνια τώρα, και άντε να κοιμηθείς με τη φάτσα αυτή στο νου. They λεγόταν η ταινία, του 1993. Φωτογραφία δε βάζω γιατί έτσι και την ξαναδώ τη μαλάκω δεν παίζει να κοιμηθώ μέσα στο 2012. Όχι απλά για να ξέρετε τι πάω και θυμάμαι τέτοιες ώρες.

Πολλά είπα, αλλά πάει καιρός που έχω να τα πω και μάλλον θα περάσει κι'αλλος καιρός πριν τα ξαναπω.

ΥΓ: Το σπίτι θα σας το κάνω ξενάγηση, τώρα που αρρώστησα και το μάζεψα κι'όλας... ποιος τη χάρη σας.
ΥΓ2: Πιστεύω ότι το Psycho είναι η αιτία που έχουμε συνδυάσει την μπανιέρα με το φόβο, ήτοι κλασομπανιέρας. Τα πόμολα δεν ξέρω ακόμα γιατί τα κλάνουμε όταν φοβόμαστε, ενώ οι μέντες μου είναι ένα μυστήριο. Εγώ πάντως όταν φοβάμαι, προσωπική μου άποψη πάντα, δεν έχω χρόνο να κλάνω τα πόμολα που βρίσκονται στο δρόμο μου γιατί απλά κοιτάω να τα χρησιμοποιήσω για να ανοίξω την πόρτα και να πάρω δρόμο από κει μέσα.

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Εξαφάνιση Ξενιτεμένου


ΑΜΠΕΡΑΛΕΡΤ.

ΑΜΠΕΡΑΛΕΡΤ.

ΙΟΥ ΙΟΥ ΙΟΥ

ΑΛΕΡΤ ΛΕΜΕ.

Χάθηκε ο Αμερικλάνος και τον ψάχνουμε. Εσείς εκεί δεν ξέρω αν τον ψάχνετε, εμείς εδώ τον ψάχνουμε. Τον ψάχνουμε να μας πει, ποιος είσαι, Αμερικλάνε?

Δεν έχουμε καταλάβει. Αλλά θα προσπαθήοσυμε να καταλάβουμε, με όσο λιγότερα λόγια γίνεται. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Πρώτον. 
Έχουν πιαστεί τα δαχτύλια μου από ο γράψιμο πια. Γράψε την πρόταση του διδακτορικού. Γράψε τη δημοσίευση. Γράψε το πρωτόκολλο από την αρχή, 22 σελίδες. Γράψε το άσχετο για την στατιστική που δεν την καταλαβαίνεις κι'όλας. Γράψε και άρθρο για το νιουζλέτερ της Ινδίας που δεν θα το διαβάσει ούτε η μάνα του συντάκτη (δεν τα βγάζω από το κεφάλι μου αυτά, όντως συμβαίνουν με αυτή τη σειρά). Τα γράφω το ένα μέσα στο άλλο, το ένα μετά το άλλο, το ένα πριν το άλλο, το ένα πάνω στο άλλο, και, μερικές φορές, το ένα και ξεχνάω το άλλο. Είπαμε το μπλογκ να με ξεκουράζει, αλλά αφού γράφω όλη μέρα, το να γράψω κι'άλλα το βράδυ δεν μου κάνει κέφι. Βλέπω πληκτρολόγιο και βγάζω αιμορροΐδες κάτω από τα νύχια μέσα στο κρέας ένα πράμα.

Δεύτερον.
Και άντε ας πούμε, υποθετικά μιλώντας, ότι είχα χρόνο να γράψω κάτι. Τι να γράψω? Για την καθημερινότητά μου? Ούτε να τη βλέπω δεν θέλω. Για την επικαιρότητα? Εδώ γελάνε γιατί δεν ξέρω τι μου γίνεται. Να γράψω συμβουλές? Κι εμένα ποιος θα με συμβουλέψει. Να γράψω άσχετα? Μα δεν προλαβαίνω να τα σκέφτομαι τα άσχετα. Να γράψω λογοτεχνικά κείμενα? Και τη λογοτεχνία πως θα τη θάψουμε, που έχουν πάει οι τιμές των τάφων στο Θεό.

Τρίτον.
Ας μη με περιορίσω σε ένα είδος γραψίματος. Ας αποφασίσω τουλάχιστον, τι θα πάρει ο ας πούμε αναγνώστης όταν μπει εδω μέσα και διαβάσει. Τι σε νοιάζε ρε φίλε εσένα που με διαβάζεις? Σε εξιτάρει που διαβάζεις για κάποιον που ζει σε άλλη χώρα. Ίσως. Γελάς. Ίσως. Μαθαίνεις πράγματα. Χαχα, καλό. Ανοίγουν οι ορίζοντές σου. Σταμάτα θα κατουρηθώ.

Οπότε και για να συνοψίσω, έχω χάσει τον Αμερικλάνο. Δεν ξέρω ποιος είναι, τι (δεν) γράφει, ποιος είναι ο αναγνώστης του και τι ρόλο βαράει πλέον το μπλογκ. 

Μία είναι η λύση. Πατάμε RESET και πάμε πάλι.

Όποιος θέλει, ας μου στείλει ένα μήνυμα να μου πει γιατί με διαβάζει. Μπας και τον ξαναβρώ τον κερατά.

ΥΓ: Η εικόνα στην αρχή είναι ευγενική χορηγία της Ελέν(ι)ης από τον Πύργο Ηλ(ι)είας. Ευχαριστούμε πολύ Ελέν(ι)η!!!

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Σώβρακα Κολοκύθας

Μέσα στο μυαλό μου να είναι αυτή η K† ρε παιδί μου:
Ίσα μαρή ψωνάρα ρώσικη,που εκφέρεις και γενικές αλήθειες!
Ξέρεις πώς να με καλοπιάσεις όμως ε! Πες του τα, που θέλει να παντρευτεί το παιδί μου, ο κολοκύθας. Αρκετά με τα προσωπικά της ψωνάρας της ρώσικης όμως, τσάκο την ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ και πάμε πίσω στα δικα μου.

Πέρασε ο τυφώνας η Σάντυ αλλά δεν τον πολυκατάλαβα που πέρασε γιατί πέρασε και δεν με άγγιξε αν και απ'ότι διάβασα άγγιξε και πήρε και σήκωσε πολύ κόσμο εν γένει. Αυτό που με ενόχλησε κυρίως είναι ότι πέρασε πρόωρα αυτό που λέμε πρόωρη εκσπερτυφώνιση γιατί θα με βόλευε να περνούσε σήμερα που είναι αυτό το πράμα το Χαλοουίν μπας και γλιτώναμε.

Δεν αντέχω άλλη κολοκύθα Παναγιά μου, έλεος, ΟΧΙ. ΑΛΛΗ. ΚΟΛΟΚΥΘΑ.

Εμένα το πορτοκαλί σα χρώμα μ'αρέσει, και σα φρούτο μ'αρέσει, και σαν αναψυκτικό, και σαν γρανίτα, και γενικά ότι πορτοκαλόχρουν τρόφιμο κυκλοφορεί μ'αρέσει ΕΚΤΟΣ. ΑΠΟ. ΤΗΝ. ΚΟΛΟΚΥΘΑ.

Πως τονε θέλετε τον καφέ καλέ κύριεεεε???? Σκέτο. Θέλετε να δοκιμάσετε τη νέα γεύση κολοκύθας μιας και έρχεται Χαλοουίν σε ένα μήναααα????

Πουρέ πατάτας ή πουρέ κολοκύθας θέλετε καλέ κύριεεεε???? Πατάτας. Είστε σίγουροοοοοος??? Έρχεται Χαλοουίν καλέεεεεε!!!!

Ούσιχτιρ αποδώ. Δεν είναι καλά τα νεύρα μου αυτό τον καιρό και η κολοκύθα δε βοηθάει.

Αποσμητικό με οσμή κολοκύθας για να μυρίζει το σπίτι σας Χαλοουίν. Τσίχλα κολοκύθας για να μυρίζει η αναπνοή σας Χαλοουίν. Σώβρακα κολοκύθας για να μυρίζουν οι κλανιές σας Χαλοουίν.

Εντάξει ΥΠΕΡΒΑΛΩ αλλά ποιός λογικός άνθρωπος προτιμάει το Χαλλουίν


από το Καρναβάλι?


Κι'εγώ το ίδιο πιστεύω.

Και γιατί ξεκινάνε τόσο νωρίς να τα βάφουν όλα πορτοκαλί? Μη μπει Οκτώβριος! Αμέσως! Βγάλτε τις κολοκύθες και βάλτε τες σε ό,τι τρώγεται και ό,τι πίνεται! Σε σχήμα νεκροκεφαλής αν γίνεται.

Όλα αυτά τα σπίτια που τα στολίσανε πορτοκαλί με κολοκύθες και σκελετούς απ'όξω. Κάποια την παλεύουν, εντάξει, αλλά τα περισσότερα μου ανεβάζουν το αίμα στο πάνω κεφάλι και γίνομαι εγώ σαν κολοκύθα. Σήμερα το πρωί όταν βγήκα να επιθεωρήσω το ρημαδιασμένο τοπίο βρήκα όλα τα διακοσμητικά μπιχλιμπίδια πουρέ κολοκύθας α χα χα καλά να πάθουν.

Είμαι κακός άνθρωπος το ξέρω. Συμπάθα με. Χάλασε πάλι η Πράσινη Σκατούλα και πρέπει να της αλλάξω την εξάτμιση. Χαλοουινινιάτικα. Πάνε τα λεφτάκια μου πάλι. Με το που τα πιάνω στα χέρια μου ρε γαμώτο μου φεύγουν. Τρέχουν ανάμεσα από δάχτυλά μου σα χυμός κολοκύθας.

Τώρα που το 'πα και το παρατηρησα... χυμό κολοκύθας έπιναν συνέχεια στο Χάρι Πότερ. Στραβομάρα είχε η Μαλάκω η Ρόουλινγκ να τους βάλει να πίνουν βυσσινάδα που είναι η αγαπημένη μου. Άχρηστη ακόμα και σ'αυτό.

Ναι δεν θυμάμαι αν στο'πα K† αλλά διάβασα το καινούριο βιβλίο ξερατό της Ρόουλινγκ και μου άναψαν τα λαμπάκια. Γελοίο άτομο. Αλλά τι περιμένεις! 7 χρόνια πότιζε το Χάρι Πότερ χυμό κολοκύθας! Έπρεπε να το περιμένω.

Δεν έχω όρεξη να γράφω αυτή την περίοδο γιατί περνάω περ... φάση με το διδακτορικό, τα είπαμε αυτά ρε K† μη με βάζεις να τα ξαναλέω και πετάξω κανα γαλλικό σε σχήμα κολοκύθας μέρα που'ναι.

ΥΓ: Ώστε 31 κουτσομπόληδες θέλετε να δείτε το σπίτι μου ε. Καλά. Όταν το μαζέψω θα σας το δείξω. Αν αργήσω, φάτε.

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Φασολάδα σαλάτα σαρδέλα? Φασολάδα σαλάτα σαρδέλα?

Το Κορίτσι Σειρήνα έχει μελαμψές απαιτήσεις:
Αμερικλανε παιδι μου, στειλε ενα μαυρο προς εμε ,
Ρε Σειρήνα, τι να σε κάνω που δεν μου βρίσκεται μαύρος εύκαιρος? Και να μου βρισκόταν δηλαδή, θα ήταν κάπως δύσκολο να στον στείλω· τείνουν βλέπεις να είναι 2 μέτρα πανάθεμά τους. Που να χωρέσουν στις συσκευασίες της ACS! Πάρε μια ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ τώρα για να μην παραπονιέσαι, και αφού απ'ότι μυρίζομαι σ'αρέσουν τα μαύρα, ευμεγέθη και, ολίγον, μπλέ πράγματα, πάρε καλύτερα μια

ΑΠΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΥΘΥΝΣΗ

Ικανοποιημένη?

Όχι καλή είναι η ποικιλία Σειρήνα, καλή είναι και η αλλαγή. Τι, τα ίδια και τα ίδια? Φασολάδα σαλάτα σαρδέλα? Φασολάδα σαλάτα σαρδέλα? Όχι μανίτσαμ,  φάε και τίποτε άλλο που θα πρηστεί τ'άντερό σου απ'το φασόλι και θα πέσει η γλώσσα σου από τη σαρδέλα.

Σήμερα για παράδειγμα, αποφάσισα να κάνω διάλειμα από τη δίαιτα ΔΙΑΤΡΟΦΗ αποφάσισα να κάνω διάλειμα από τη ΔΙΑΤΡΟΦΗ και να φάω ψωμί. Βρήκα λίγο αλεύρι από τον περασμένο Φεβρουάριο, ληγμένο αλλά νταξ μωρέ αλεύρι είναι άσπρο φαινόταν δεν μύριζε, καλό θα'ναι. Έφτιαξα τρεις μικρές πίτες η μία με αυγά ψαριών σωληνάριο που μου έστειλε ο αδερφός μου το Μάη ληγμένα κι αυτά από τον Αύγουστο αλλά έλα μωρέ αυγά ψαριών είναι στο ψυγείο είναι δεν παθαίνουν τίποτα, η δεύτερη με φέτα και η τρίτη με αυγό τηγανητό, σόγια, κινέζικο ξύδι και καυτερές πιπεριές. Έφαγα και φράουλες στο καπάκι. Αυγά ψαριών, αυγό κότας, τυρί, φράουλες, καυτερή πιπεριά.

Καλά να πάθεις
Είδες Σειρήνα, μου αρέσει κι εμένα η αλλαγή, δεν μπορώ τα ίδια και τα ίδια. Πριν δυο βδομάδες άλλαξα και το σπίτι μου, μετέφερα το υπνοδωμάτιο στο σαλόνι και το σαλόνι στο υπνοδωμάτιο γιατί τα βαρέθηκα όπως ήταν. Απ'ότι φαίνεται από την ψηφοφορία μέχρι στιγμής, θα τα δεις σύντομα. Θα με κάνετε να σφουγγαρίζω πάλι, ούτε μήνας δεν πέρασε από την περασμένη φορά. Κάτσε, είναι Οκτώβριος. Ούτε δίμηνο δεν πέρασε από την περασμένη φορά.

Άλλαξα κι'άλλα πράγματα. Θυμάσαι που έλεγα ότι σιχαίνομαι να ουρώ στον τοίχο και είμαι ολίγον υποχόνδριος με το θέμα της κοινής και δημόσιας χρήσης της χέστρας και παρεμφερών συσκευών? Ε πάω μια μέρα στην τουαλέτα στο εργαστήριο να κατουρήσω και βλέπω μέσα στη λεκάνη να με χαιρετάει μια σκατούλα μακρουλή με γωνία σε κίντρινοκαφέ φόντο και κάτι χαρτιά από πάνω. Αφού κόντεψα να ξεράσω τα άντερά μου, πήγα στο διπλανό κτήριο της Χημείας να κατουρήσω. Την επόμενη μέρα, πάω πάλι μετα φόβου Θεού και ω ναι μια νέα κουράδα, πιο μικρή αυτή τη φορά αλλά σαφώς πιο υγρή αν κρίνω από το χρώμα του νερού με χαιρετούσε και ρωτούσε τη μύτη μου τι κάνει και πως παν τα κέφια. Πάλι στη Χημεία μετέφερα τη δουλειά μου.

Συνειδητοποίησα ότι αυτές οι κουράδες βγήκαν κατά πάσα πιθανότητα από Κινέζικο κώλο, ή Ινδικό τι είναι χειρότερο δεν ξέρω, τώρα θα μου πεις και από τον κώλο της Ολίβια Μουν (έτσι τη λένε, δε φταίω εγώ) να βγήκε η κουράδα είναι κουράδα, δεκτό το δέχομαι αλλά όσο να πεις άμα σε κάποια απεγνωσμένη κατάσταση σε βάζανε να διαλέξεις,

τι λέω μωρέ

Τεσπα αυτό που θέλω να πω είναι ότι ξεκίνησα να κατουράω στον τοίχο σαν τον σκύλο, ας είναι καλά οι χέστηδες που στο σπίτι που μεγάλωσαν τα καζανάκια είναι αυτόματα και δε χρειάζεται να τα πατάς.

Εγώ κατουράω στα αριστερά έτσι?
Δεν είναι όλες οι αλλαγές καλές όμως Σειρήνα, να τα λέμε κι'αυτά! Το ότι ας πούμε έχω χάσει 12 κιλά, έφυγε το πολύ λοίπος και φάνηκαν τα κόκκαλα αντί για τους μυς που υποπτευόμουν ότι μπορεί και να έχω αλλά τελικά δεν έχω, δεν είναι καθόλου καλό. Το'ξερες εσύ ότι έχουμε μυες και κάτω από τις αμασχάλες? Ούτε εγώ το'ξερα, και όταν με βάλανε να κάνω κάτι βαράκια περίμενα να με πονέσουν τα χέρια μου αλλά τελικά με πονέσανε τα πάντα μου μαζί και κάτω από τις αμασχάλες. Και τι τονε θες το μυ ρε Σειρήνα κάτω από την αμασχάλη, μου το εξηγείς αυτό σε παρακαλώ? Να φας μ'αυτό το μυ μπορείς?. Να περπατήσεις? Να πληκτρολογήσεις? Νααααα αυτώσεις?


Πήγα και για τρέξιμο, τρεις φορές από τον Ιούλιο παρακαλώ, και κόντεψα να πάθω ασφυξία από την αγελαδοσκατίλα της γειτονιάς. Έχουμε φάρμα εδώ παρα δίπλα και σκέψου τώρα. Να τρέχω εγώ που έχω να τρέξω από τότε που μας φέρανε τζάμπα σουβλάκια στο γυμνάσιο και όποιος προλάβει. Να μου έχει βγει το πνευμόνι να το βαστώ στα χέρια μου. Να πάω να κοντοσταθώ στο φράχτη της φάρμας να πάρω μιαν ανάσα και να γεύομαι τη σκατίλα της αγελάδας που με κοιτούσε και μασούσε κι'όλας. Καταρρέεις ή δεν καταρρέεις, όχι καταρρέεις αλλά δεν κατέρρευσα συνέχισα και στην επιστροφή ανέπνεα από το στόμα.

Περνάω κακουχίες στο δάσος Σειρήνα.

ΥΓ: η φέτα, η σόγια, το ξύδι, το αυγό και οι φράουλες δεν ήταν ληγμένα, νομίζω.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Καλά πού τη βρήκες τη λάσπη στην Αμερική?

Η Αγγελική, που είναι και διαβαστερός τύπος, βρήκε ακριβώς πόσα πλήρωσα για τα φαγιά που έδειξα στην προηγούμενη ανάρτηση:
$83.99 λέω εγώ και να σου πω κι ένα hello πρώτα, γιατί σε διαβάζω εδώ και αρκετό καιρό, αλλά δεν σ' έχω μιλήσει ποτέ (είμαι ... διαβαστικός τύπος :-)).
και με έβγαλε από τον κόπο να διαλέξω ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ. Αγγελική πιστεύω ότι το βρήκες γιατί είσαι κι εσύ ξενιτεμέν', πονεμέν', βασανισμέν'.

Πολλά από τα σχόλια μου θύμισαν τη μάνα μου η οποία νομίζει ότι η Αμερική είναι η χώρα της Επαγγελίας και όταν πάμε στα μαγαζιά μας δίνουν τα προϊόντα τζάμπα αλλά εμείς επιμένουμε σώνει και ντε να δώσουμε κατι τις για τον κόπο τους και τα μεταφορικά! 

Υπάρχει κάτι που δεν το έχει το Καρφουρ ή τα Τζάμπο? Ε άμα δεν το έχει ούτε το Καρφούρ ούτε τα Τζάμπο τότε δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο εκτός από τη Γερμανία και την Αμερική αλλά επειδή Γερμανία μισούμε, άσε που δεν έχουμε γιο προς τα κείθενες, εστιάζουμε στην Αμερική και εννοείται ο Αμερικλάνος τα έχει όλα στο τσεπάκι του! Δηλαδή σα να λέμε κάθε μέρα εγώ ζω στο τηλεμάρκετινγκ ένα πράμα. 

Όταν πρωτοάκουσε ότι οι ντομάτες είναι 3 δολάρια το κιλό οι πιο φτηνές και άσχημες, ενώ οι καλές πάνε μέχρι και 7, κόντεψε να πέσει από το καναπεδοανάκλιντρο για να μην αναφέρω τις ελιές που οι χύμα εισαγώμενες κάνουν 12 δολάρια το μπολάκι.

Παιδί μου να γιατί είναι οι Αμερικάνοι παχύδερμα. Άμα θες μπέργκερ αγνώστου ζωικής προελεύσεως το βρίσκεις με μισό ευρώ αλλά άμα θες να φας σαλάτα πρέπει να πληρώσεις λες και τρως ρυζότο με άγρια μανιτάρια τρούφα και ρινίσματα πλατίνας από τα χεράκια του Γκόρντον Ράμσι.

Συνειδητοποίησα Αγγελική ότι τρία χρόνια στην Αμερική και ακόμα η μάνα μου δεν έχει πάρει πρέφα για τι δασίλα και βλαχουτσίλα μιλάμε. Τις προάλες έβριζα γιατί γέμισε λάσπες το τζιν μου και με ρωτάει
Μα καλά που τη βρήκες τη λάσπη στην Αμερική
Κατάλαβες για τι επίπεδα ζωστηκοσμαραμου μιλάμε το άτομο? Το περασμένο Σάββατο που πήγα στο Μανχάταν με πήρε τηλέφωνο και ακούει κάποιους να μιλάνε γύρω μου και με ρωτάει
Μαύροι ήταν αυτοί??? Σαν μαύροι ακούγονται σήκω και φύγε από το γκέτο ρε ηλίθιε!!!!
Έχω πάψει εδώ και καιρό να προσπαθώ να της εξηγώ πράγματα. Πλέον οι απαντήσεις μου δεν περιέχουν λεπτομέρεις που την μπερδεύουν για παράδειγμα με ρωτάει τι κάνω σήμερα στο εργαστήριο και της απαντάω ότι ξεχορτίζω ή ότι ασπρίζω τους τοίχους, κάτι που να καταλαβαίνει τέλος πάντων. Αν με ρωτήσει που πάω η απάντηση είναι πάντα "στη διπλανή πόλη".

Αποφάσισα Αγγελική να σας κάνω κι'άλλη ξενάγηση στα λημέρια μου, για να σας δώκω καλύτερη γεύση του τι εστί να μένεις σε αμερικάνικο δάσος. Δεν ξέρω πού να σας ξεναγήσω όμως γι'αυτό ρίξε ένα βλέφαρο στα πλάγια και απάντα στην ψηφοφορία.

Και κάτι άλλο ήθελα να πω αλλά το ξέχασα.

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Το διδακτορικόπανό σου μέσα

Η Fri το βρήκε πρώτη το ζακετάκι στην προηγούμενη ανάρτηση:
Το ζακετάκι το είδα, μα πού να ξέρω εγώ πληροφορικός πράγμα τα βίτσια των βιολόγων; Μπας και είναι ακουστικό το αξεσουάρ;
Και κέρδισε επάξια την Κατεύθυνση! Την Παρένθεση! Την Εξέθεση! Την Παραίσθηση! Όχι αυτή την κέρδισα εγώ. Την Έκτη Αίσθηση?

Το βρήκα.

Την ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ.

Δεν κάνω επίδειξη τις λιγοστές λέξεις που ξέρω και κάνουν ρίμα με την εκ-μυαλού-Αμερικλάνου-ορμώμενη λέξη ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ, απλά θέλω να δείξω ότι τα'χω ΧΑΜΕΝΑ αυτό τον καιρό, εξ ου και η αραίωσις των αναρτήσεων και άλλων μελών του σώματός μου, βλέπε τα μαλλιά που μου πέφτουνε, όχι που θα γλιτώνανε. Τουλάχιστον αν είναι να πέσει κάτι, ας είναι μαλλί. Μαλλί και κιλα.

Αυτές τις μέρες Fri με απασχολούν κάποια συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία είναι ολίγον άσχετα αναμεταξύ τους, αλλά έρχονται και ενώνονται στο μελαχροινό βαρυφρυδωμένο κεφάλι μου και γίνεται εκεί μέσα του Αμερικλάνου. Θα σου αναπτύξω τα θέματα που με απασχολούν γιατί χρήζουν ανάπτυξης τόσο, όσο εγώ χρήζω ηρεμιστικών καψακίων δηλαδή πάρα πολύ και γρήγορα.

Θα σε ξεκινήσω με ένα παιχνιδάκι, πάρε φωτογραφία από τα τελευταία μου ψώνια και μάντεψε πόσο κάνανε σε δολάρια. Όποιος πέσει πιο κοντά θα πάρει την επόμενη ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ, γιατί βαριέμαι να διαλέγω.


Δεν θέλω σχόλια για το πόσα τρόφιμα ψωνίζω! Μ'αρέσει να είναι τίγκα το ψυγείο μου και θα'θελα να παρατηρήσεις ότι τα πιο πολλά είναι λαχανικά και φρούτα, γλυκά και ψωμιά ούτε που να τα βάλω στο σπίτι μου το βλέπεις. Βασικά τα γλυκά αν πάρω καμια φορά τα τρώω στο αμάξι και γι'αυτό δεν προλαβαίνουν να μπουν στο σπίτι. Και να'θελα δηλαδή, δύσκολο να βάλω γλυκό στο σπίτι πάει κατευθεία από το καρότσι του σουπερμάρκετ στο στομάχι μου, και από το στόμα που περνάει χαριστικά είναι και από την άλλη υποπτεύομαι ότι είναι άβολο.

Χρειάζομαι που λες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία και ωμέγα ΤΡΙΑ λιπαρά οξέα και σεροτονίνη και ό,τι άλλο κυκλοφορά αυτή την περίοδο γιατί περνάω περίοδο δηλαδή το διδακτορικό μου περνάει περίοδο κι εγώ του αλλάζω το διδακτορικόπανο καθημερινώς μερικές φορές και δις ημερησίως. Έφτασε η ώρα, μετά από 3 χρόνια, να καταθέσω το θέμα και τη δομή του διδακτορικού μου. Μη με ρωτάς τι θέμα έχω, δεν ξέρω σε λέω! Με κοιτά κάθε μέρα το αφεντικό με γουρλωτά μάτια εκλιπαρώντας με σιωπηλά να πάρω καμιά απόφαση επιτέλους ο άχρηστος αλλά δεν θέλω μη με πιέζετε σας λέω!

Τι να βάλω στο διδακτορικό? Διδακτορική διατριβή? Σάμπως ξέρω νομίζεις τι σημαίνει η λέξη "διατριβή"? Που θέλουν να γράψω μία κι'όλας? Και τι να γράψω? Πήρα ένα αρουράκι, υγειέστατο και πάλλευκο σαν το βλέμα των κινέζων όταν τους μιλάς για λογοτεχνία, το έκανα διαβητικό και αυτό τώρα θα βοηθήσει τους διαβητικούς ανα τον κόσμο? Πως? Μέσω κάθαρσης? Και καλά.

Μπράβο μας πάντως, τη θεραπεία του διαβήτη μπορεί να μην τη βρήκαμε, πως να κάνουμε κόσμο διαβητικό όμως εύκολα και αποτελεσματικά, το βρήκαμε! Όχι είμαστε γαμάτοι δεν το συζητώ, ζήτω οι επιστήμονες. Βαργιέσαι την υγεία σου? Θές να χρεώσεις το ΙΚΑ? Διάλεξε ασθένεια και πάρε, απ΄όλα έχουμε! Μπορούμε να σε κάνουμε διαβητικό, καρκινοπαθή, κουλό κουτσό ασθματικό καχεκτικό, ό,τι θες απ'όλα έχει ο μπαξές! Και σε πολύ οικονομική τιμή, έχουμε και οικογενειακά πακέτα. Κάντε δύο μέλη της οικογένειάς σας διαβητικά και το τρίτο λαμβάνει καρκίνο στο σκώτι στη ΜΙΣΗ ΤΙΜΗ. Καλά για ηπατίτιδες, έιτζ και λοιπές ιώσεις δεν το συζητώ, τζάμπα πράμα. Σηκωθείτε από καναπέδες, πολυθρόνες, αιώρες και προλάβετε.

Μην το γελάς καθόλου, έτσι έχουν τα πράγματα. Οι άνθρωποι είμαστε άξιοι μόνο να καταστρέφουμε πράγματα, και μετά να καταστρέφουμε κι'άλλα πράγματα προσπαθώντας να διορθώσουμε αυτά που καταστρέψαμε προχτες. Δε χρειάζομαι διδακτορικό για να το καταλάβω αυτό.

Το Δεκέμβρη που λες θέλω να πάω στην Ινδία, αλλά νο μάνι νο χάνι, χάνι. Τι σκατά θα γίνει με αυτή την κατάσταση, για να σε πάνε από δώθενες μέχρι κείθενες με ένα αεροπλάνο σου ζητούν την αξία ενός νεφρού στη μαύρη αγορά. Δηλαδή μια να πας μια να'ρθεις πάν τα νεφρά και άντε κατούρα τώρα που ήθελες και Ινδίες. Αλλά αφού θέλω, να μην πάω? Ελπίζω να κωλοφαρδιστώ όπως κωλοφαρδίστηκα πριν μερικά χρόνια και πήγα στην Ιταλία 4 φορές σε ένα Καλοκαίρι και ακόμη και σήμερα δεν έχω καταλάβει πού τα βρήκες Αμερικλάνε τα λεφτά?

Και αυτοί οι γονείς, νισάφι πια να θέλουν να με βλέπουν κάθε χρόνο. Μου χρηματοδωτούν τα εισητήρια για Ελλάδα, για Ινδία όμως ούτε λόγος, να πας να βρεις μόνος σου κερατά και στο λαιμό να σου κάτσουν τα κάρι που θα φας που θες να φτύσεις την οικογένειά σου για να τρέχεις στις Ινδίες και στις γιόγκες. Μέχρι και το καθημερινό πρήξιμο για το κάπνισμα προσφέρθηκα να κόψω αν μου κάνουν τα εισητήρια μέχρι Ντουμπάι, έστω, αλλά ούτε λόγος. Φταίω εγώ τώρα να σκάσω μύτη το Δεκέμβρη με μάσκα οξυγόνου σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τεκέ? 'Εχει να φάει πολύ τσιγάρο η λεκάνη της τουαλέτας μας φέτος, εγώ προειδοποίησα. Τουλάχιστον αν θέλουν σώνει και ντε να καπνίζουν, ας κόψουν τον καπνό και να βάλουν ρινίσματα σανδαλόξυλου να μυρίζει ωραία το σπίτι.

ΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΠΕΙ ΠΑΡΑΝΟΗΚΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΔΕΝ ΠΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΑ ΔΟΛΑΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΕΝΤ ΚΕΡΑΤΑ.

Κάτι μου λέει ότι αυτή η ανάρτηση δεν βγάζει πολύ νόημα οπότε την αφήνω εδώ γιατί όσο γράφω τα κάνω χειρότερα τα πράγματα.

ΥΓ: Στη φωτογραφία βάλε και μια δωδεκάδα αυγά που ξέχασα να τα βγάλω από το ψυγείο.

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Γενεθλιο-ξενάγηση

Νααααααα ζήσεις Αμερικλάνε, και χρόνια πολλά, μεγάλος να γίνεις με άσπρα...

Άστο να πάει στο διάλο.


Σήμερα μιας και ο Αμερικλάνος πήρε τα τρία του (χρόνια) θα την ΑΠΕΥΘΥΝΩ επί τρία:

Πρώτη ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ στην Sparkling Blue γιατί έστειλε το πιο ωραίο στιχάκι για μαλάκες:
Ανέβηκε στο δέντρο, να κόψει μανταρίνι
και πήγε ο μαλάκας και έκοψε νεκταρίνι.
Mου θυμίζει όταν ήμανε μικρός και ανέβαινα στα δέντρα να κόψω χρυσόμηλα (άγουρα βερίκοκα)(άστο μάνα μου, μην το ψάχνεις) και αντί για χρυσόμηλα έκοβα την καλημέρα με τους φίλους μου που και καλά κρατούσαν τσίλιες αλλά σκατούλες μια ζωή με πιάνανε οι γριές-ιδιοκτήτριες και με δέρνανε.

Δεύτερη ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ στον Ινβίκτους Τύραννους γιατί με έκανε σταυρόλεξο και πρώτη φορά στη ζωή μου με κάνουν σταυρόλεξο αλήθεια σε λέω και μάλιστα με έβαλε στο τρία καθέτως και ξέρεις ότι εμείς οι λέφτεροι οι προ-άντα τα εχτιμάμε αυτά.

Και τρίτη (μακρύτερη) ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ σε εμένα γιατί έχω γενέθλια σαν Αμερικλάνος και επίσης σκέφτηκα ωραίο όνομα για μπουγάτσα στην Πολωνία:
Κιεμπάσα με κρέμα.
Το'πιασες? Κιεμπάσα??? Εεεεεε??? Το πολωνέζικο λουκάνικο??? Ε??????

Ναι.

Μιας και σήμερα γιορτάζω, θα σας κάνω μια μικρή ξενάγηση στο γραφείο μου. Να δείτε τι βλέπω όλη μέρα, πέρα από τη φάτσα της Κινέζας η οποία δεν μου μιλάει αυτή την περίοδο γιατί τη βοήθησα εμμέσως να ανακαλύψει ότι στο δυτικό κόσμο έχουν πέραση οι ξανθιές με μεγάλα... προσωπικότητα και άμα της ξαναπω ποτέ τίποτα να με χέσεις.

Τι έλεγα μωρέ! Ναι. Οι φωτογραφίες. Κοιτάτε εσείς οι ΑΠΕΥΘΥΝΣΜΕΝΟΙ να δείτε. Στο γραφείο μου υπάρχουν ένα δυο τρία πράγματα που δείχνουν κάποια στοιχεία για μένα.

Πρώτα πρώτα βλέπουμε να αχνοφαίνεται το όνομά μου, και όποιος έχει απορία πώς λέγεται μπορεί απλά να ακολουθήσει προς τα που δείχνει το μεσσαίο μου δάκτυλο και να ξεστραβωθεί να διαβάσει:


Άμα το πάρεις λίγο προς τα δεξιά φαίνεται πόσο ήρεμος άνθρωπας είμαι και ότι καφεΐνη ούτε που να βάλω στο στόμα μου:


Το ίδιο ισχύει και για το αλάτι, το οποίο αν δεν είναι ΚΑΛΑΣ σαν αυτή που τσιρίζει ούτε που να το φτύσω (επίσης το ρίχνω πίσω από την πλάτη μερικών μερικών αλλά δεν ξεκουμπίζονται):


Το πλέον προφανές θα έλεγα είναι ότι σαν Έλληνας σέβομαι τη γνώμη και τις ελευθερίες εν γένει των άλλων. Ευτυχώς η μούρη μου στη φωτό από πίσω δε φαίνεται, αλλά απολαύστε την καθηγήτρια και έναν άσχετο Ινδό:


Επίσης φαίνεται ότι δεν είμαι καθόλου προληπτικός και το φυλαχτό που μου έφερε η καθηγήτρια από το Θιβέτ για το παλουκοδιαγώνισμα που'ρχεται το Δεκέμβρη ούτε που φαίνεται, ένας Θεός ξέρει σε ποια γωνιά το έχωσα:


Και φυσικά η άγρια χλωρίδα που κοσμεί το ράφι μου δείχνει ξεκάθαρα ότι οι γονείς μου είναι αγρότες και ότι μεγάλωσα μέσα στα κολοκυθάκια (αν και δεν τα έτρωγα)(η οποία χλωρίδα έχει να δει νερό από πριν μου τη δώσουν τον περασμένο Ιούνη)(δεν πειράζει όμως, έβαλα όπως βλέπεις από πίσω τις μεγάλες δυνάμεις να τον κρατάνε ζωντανό)(χρειάζεται ένας κάκτος για όταν θέλω να πετάω κάτι αιχμηρό στον Ινδό όταν περνάει και μιλάει εκνευριστικά στα Ινδικά)(μάφιν δεν του ξαναπετάω γιατί προχτες μου το'φαγε ο μαλάκας και ήταν με κομματάκια σοκολάτας):


Αυτό το επόμενο δε φαίνεται ξεκάθαρα, αλλά χεστήκαμαν γι'αυτό έχουμε άλλωστε τόση έκταση εκεί που πρέπει, για να γράφουμε όσους και όποιους χρειάζεται. Εδώ βλέπουμε την κορνίζα παύλα μπομπονιέρα της πριγκίπισσας παύλα βαφτισιμιάς της Κούλας, στην οποία θα βάλω τη δικιά μου ΠΙΟ πριγκίπισσα βαφτισιμιά η οποία κοσμεί ήδη το γραφείο με το ημερολόγιο της τάξης της το οποίο αχνοφαίνεται κάπου παραπάνω:


Και τέλος, αφήνω να φαίνεται και λίγο μπλακ χούμορ:



Πολύ πράμα ρε παιδί μου αυτό το γραφείο, και αυτά που σας έδειξα δεν είναι όλα. Καλά λένε ότι το έχω παρακάνει με τα σκατουλάκια αλλά να σου πω κάτι? Πριν τρία χρόνια, αμέσως πριν γεννηθεί ο Αμερικλάνος, το γραφείο μου ήταν ένα γκρίζο σκατό με ένα λάπτοπ, ένα βιβλίο μαθηματικών, ένα φυσικοχημείας και ένα εργαστηριακό τετράδιο. Μ'αρέσει να επηρεάζω τα περίχωρά μου τι να κάνουμε.

ΥΓ1: Το βλέπετε ότι ο μπλόγκερ γαμιέται πάλι και μου βγάζει κάτι κενά ΝΑ να χάσκουν ανάμεσα στα αριστουργήματα που γράφω αλλά τι να κάμω? Θέλουν κι αυτά τον αέρα τους να πούμε.

ΥΓ2: Η εεκπληκτική ευχετήρια κάρτα είναι φτιαγμένη από τους μόνους καλούς (καλούς είπα, όχι νορμάλ) Κινέζους που ξέρω - όχι για να μη λέτε ότι είμαι τίποτε ρατσιστής.

ΥΓ3: Σε μια φωτογραφία φαίνεται μισό ζακετάκι αρουραίου με το αξεσουάρ του απάνω - όποιος το βρει κερδίζει ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ.

ΥΓ4: Να με συμπαθάτε που δεν είναι νεσκαφές ο καφές αλλά μου τελείωσε και το επόμενο πακετάκι από Ελλαδιστάν δεν ξέρω πότε θα γίνει. Ελληνικό δεν ξαναφτιάχνω στο εργαστήριο γιατί την άλλη φορά μοσχομύρισε ο τόπος και θίχτηκαν τα Ασιάτικα γιατί λέει δεν είμαστε καφετέρια.

ΥΓ5: RESPECT MY AUTHORITAH!!!!

ΥΓ6: Τι κάνεις τρία χρόνια τώρα στην Αμερική Αμερικλάνε? Διακόσμηση στο γραφείο μου! Πρόμπλεμ?

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Μπροστά: Πίσω:

Άντε πάμε πάλι να το παίξουμε, αφού με καλέσανε και δεν μπορώ να τους πω όχι.

Από τη μία η Sparkling Blue, με κάλεσε να της πω 4 πράγματα που θα άλλαζα στο παρελθόν μου και 4 που θέλω να έχω/είμαι σε 10 χρόνια.

Από την άλλη η Μαρούλω με κάλεσε να της πω 10 πράγματα για την πάρτη μου.

Πριν προχωρήσω πάρτε ωραίο τραγουδάκι που μου'ρχεται όποτε βλέπω το Μαρούλι:


Μάρουλίτα πως αντέχεις.
Αχ.
Κάθε τόσο να με βρέχεις.
Ωχ.
Θες να πάθω πνευμονία.
Να με χάσει η Φρουτοποίιιιιι ιιιιιι α.

Πολύ φοβάμαι όμως ότι θα σας απογοητεύσω ολίγον γιατί δεν σκοπεύω να ακολουθήσω τους κανόνες κατα γράμμα. Πρώτον γιατί βαργιέμαι και ο καφές μου τελειώνει, δεύτερον γιατί μόλις ήδη απάντησα 7 πράγματα για την πάρτη μου και τρίτον γιατί δεν μου αρέσει ένα από τα κόνσεπτ.

Δηλαδή δεν μπορώ να διαλέξω 4 πράγματα που θα άλλαζα στο παρελθόν μου. Αν αρχίσω να σκέφτομαι έτσι θα καταντήσω με 4000 πράγματα αντί για 4, και από τις 4000 θα πάω στα αντικαταθλιπτικά χάπια και δεν το θέλουμε αυτό, έτσι?

Πιστεύω πως δεν πρέπει να σκεφτόμαστε έτσι. Ό,τι έγινε έγινε και όσο και να χτυπάς τον κώλο σου κάτω, δεν ξεγίνεται. Τα ξέρουμε αυτά! Αλλά άντε να τα ξεπεράσεις, όταν ξέρεις ότι τώρα, τώρα που σου γράφω, τώρα τώρα τώρα, αν είχα δεχτεί τη θέση στην Αγγλία θα είχα μόλις αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Αλλά δεν πειράζει μωρε! Τι είναι δύο χρονάκια παραπάνω! Τι είναι 200 εξετάσεις παραπάνω! Τι είναι 4 άσπρες τρίχες παραπάνω!

Άσε που αν δεν είχα έρθει εδώ δεν θα είχα γνωρίσει τους λατρεμένους μου Κινέζους και δεν θα είχα εκτιμήσει τη θεωρία του Δαρβίνου σε όλο της το μεγαλείο, πώς δηλαδή εξελιχθήκαμε από ΖΩΑ σε ανθρωποειδή ΖΩΑ και μετά σε ας τα λέμε ανθρώπους.

Ούτε το μέλλον μου θέλω να σκέφτομαι, πέρα από μερικούς μήνες μπροστά για πρακτικούς καθαρά λόγους. Τι σημασία έχει πώς με φαντάζομαι σε δέκα χρόνια? Σάμπως στο χέρι μου είναι το πως θα καταλήξω? Κι αν τα έχω τινάξει μέχρι τότε? Τσάμπα τα όνειρα.

*Διακοπή και συνέχεια αύριο*

Που λες, βρήκα κάτι που θα άλλαζα στο άμεσο παρελθόν. Δύο πράγματα! Πρώτον δεν θα πήγαινα το πρωί για τρέξιμο μέσα στο πουτσόκρυο (7 βαθμούς) και δεύτερον, πριν πάω για τρέξιμο και επιστρέψω σαν ιδρωμένος ιπποπόταμος θα είχα τσεκάρει αν έχει ζεστό νερό γιατί τελικά δεν είχε! Χάλασε ο θερμοσίφωνας λέει. Δύο ήταν οι επιλογές μου: α) να έρθω στο εργαστήριο ζέχνοντας και να μου βγει τ'όνομα (αν και στην Κινέζα στάνταρ θα άρεσε η μασχαλίλα μου)(με ποθεί είμαι βέβαιος πια) και β) να βράσω νερό και να κάνω μπάνιο αλα κάμπινγκ όπου κάθε μήνα που πάω μπανιαριζόμαστε με τους κουβάδες. Έκανα το δεύτερο! Δεν ξεκίνησε καλά η μέρα μου.

Επιμένω πάντως ότι δεν πρέπει να πολυασχολούμαστε ούτε με τι θα γινόταν παλιά ούτε τι ίσως γίνει αύριο. Θα λένε οι πολιτικοί και ίσως οι γιατροί· εγώ δεν είμαι τίποτα από τα δύο.

Κοντοζυγώνουν που λες τα τρίτα συναπτά γενέθλια του Αμερικλάνου. Έχω ήδη διαλέξει νικητή για τα στιχάκια με τους μαλάκες, όχι ότι έπεσε κοσμοσυρροή στις συμμετοχές πανάθεμά σας, αλλά εντάξει. Τι άλλο να κάνω όμως? Δεν μπορώ να τα αφήσω να περάσουν έτσι. Θέλω να κάνω κάτι μπλογκίστικο αλλά δεν έχω χρόνο γαμώτι μου.

Όπως είπα και σε ένα άλλο φόρουμ, πλέον από χόμπι έχω να πλένω πατώματα, πιάτα, ρούχα, να μαγειρεύω και να καθαρίζω το μπάνιο με την ειδική σφουγγαρίστρα βεβαίως βεβαίως. Αφού δεν έχω χρόνο για κανονικό χόμπι, βαφτίζω τις δουλειές του σπιτιού σαν χόμπι.

Τι θυμήθηκα τώρα που είπα χόμπι. Επέστρεψε προσωρινώς ο αγαπημένος Κινέζος της καθηγήτριας και μας έλεγε τάχαμ συνεσταλμένα ότι ξεκίνησε χόμπι να κάνει ποδηλασία με γκρουπ *όπως κάνει η καθηγήτρια*, και τρώει λίγο κρέας *όπως κάνει η καθηγήτρια*, και ξεκίνησε να διαβάζει αστυνομικά βιβλία *όπως κάνει η καθηγήτρια*, και το ότι δεν τον θέλουν στη δουλειά που του βρήκε *η καθηγήτρια* και τη θέλει να του βρει άλλη δεν το λέμε, όχι προς Θεου. Μας το παίζει μυξοπαρθένα κι εγώ παραδίπλα να βράζω και να ξεσπάω στη μπριζόλα που έτρωγα.

Μπροστά:

Πίσω:

ΥΓ: Ξέχασα να σας πω ότι με κάλεσε και ο Ρασκόλνικος σε αυτό το παιχνίδι αλλά δεν φταίω εγώ που το ξέχασα για τους εξής λόγους:
1) Δεν φταίω ποτέ και για τίποτα
2) Ούτως η άλλως μούφα η ανάρτηση δεν το έπαιξα τελικά
3) Μα έχει άλλο όνομα προφίλ (Ρασκόλνικωφ), άλλο όνομα ιστολογίο (Κάτι με κονίαση), άλλο ου ρου λου ιστολογίου (παρέμβασις). Ε δεν σου φτααίω εγώ μανίτσα μου άμα τα μπερδεύω και σε ξεχνάω στο τέλος! Επίτηδες για να μας μπερδεύεις όσους την έχουμε μικρή. Τη μνήμη.

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Μία ανάρτηση ανα (πάνω) κεφάλι και επτά βλακείες ανα ανάρτηση

Με καλέσανε να το παίξω η νέα Κ. και η νεοτάτη Ρία! Γενικά δεν το παίζω συχνά στα μπλογκζ, και σα να θυμάμαι την εξίσου νεοτάτη Ζουζού να με καλέι να το παίξω πριν κάτι μήνες, οπότε ας μετρήσει κι αυτό παρακαλώ γιατί δεν προκάμνω να το παίζω όλη την ώρα.


Πριν ξεκινήσουμε και πω 7 πράγματα για μένα, να σας ενημερώσω ότι αυτή είναι η διακοστή πεντηκοστή τέταρτη ανάρτηση, και μόλις χτες γράφτηκε ο διακοστός πεντηκοστός τέταρτος αναγνώστης, άρα είναι σα να λέμε μία ανάρτηση ανα άτομο κι'εγώ μένω με τα σχόλια στο χέρι ν' απαντάω! Παρακαλείστε να διαλέξετε ανάρτηση γιατί μας φτάνουν μόνο μία ανα κεφάλι και για όσους μετράνε και τα κάτω, μία ανα δύο κεφάλια.

Πάμε να σας σοκάρω με 7 σαχλαμάρες που ελπίζω να μην έχω ήδη αποκαλύψει.

1. Είμαι εκνευριστικά σπαστικός. Το ξέρω ότι κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται καθόλου μα καθόλου από το μπλογκ, γιατί είναι πασιφανές πόσο γλυκούλης και καλομίλητος είμαι, αλλά ισχύει ότι πρέπει να καταβάλω καθημερινώς τεράστιες προσπάθειες για να κρατάω τη στοματάρα μου κλειστή και να μην εκνευρίζω τους γύρω που πέραν του δέοντος. Δεν μπορώ πχ να βλέπω κάποιον με αυτοκαταστροφικές τάσεις (βλ. κάπνισμα) και να μην τον κράζω με την πρώτη αφορμή (ενίοτε και με δίχως αφορμή, δεν έχω τέτοια κολλήματα). Τη μάνα μου να πας να ρωτήσεις που όποτε ακούσω αναπτήρα της κλείνω το τηλέφωνο στα μούτρα! Έτσι δε και αντιληφθώ ότι πήρε τζούρα όσο μου μιλάει? Κάνω πως πνίγομαι από το βήχα και μαζεύω ροχάλες για να την αηδίασω. Το τι κάνω όταν είμαστε τετ α τετ δεν θα το πω για να κρατήσω και λίγο ίματζ! 

2. Δεν αντέχω τις δουλειές του σπιτιού. Βλέπω ξεσκονόπανο και βγάζω σπυράκια, ενω όποτε βλέπω τη σφουγγαρίστρα βγάζω αιμορροΐδες. Αλλά είμαι και σιχασιάρης του κερατά. Έχω τρεις σφουγγαρίστρες στο σπίτι, μία για την κουζίνα, μια για την τουαλέτα και μία για σαλόνι. Σιχαίνομαι να τα ανακατεύω! Για το υπνοδωμάτιο έχω αυτά τα σουίβλεσουίπε μιας χρήσης γιατί εκεί μέσα κοιμάμαι μανίτσες μου, δεν θα καθαρίσω με τη σφουγγαρίστρα που κάθεται μες στην υγρασία και γεμίζει μικρόβια. Για να μη χρειάζεται όμως να τις χρησιμοποιώ συχνά, έχω χαλιά και το Καλοκαίρι ακόμα, και ανυπομονώ πότε θα ανακαλύψω πώς να ίπταμαι ώστε να μην ξανακαθαρίσω πάτωμα ποτές!

3. Χάνομαι εύκολα. Από προσανατολισμό φωνάρα σα να λέμε. Είμαι ικανός να χαθώ ακόμα και στη ντουζιέρα, αν και δεν μου'χει τύχει προς το παρόν. Το τι βετζίνα έχω κάψει τριγυρνώντας στους αμερικάνικους αυτοκινητόδρομους, δρόμους, σοκάκια, παρασοκάκια και ξένες αυλές ψάχνοντας το δρόμο που έχασα κάτι ώρες νωρίτερα, δε λέγεται. Επίσης δεν μ'αρέσει να ζητάω οδηγίες από περαστικούς γιατί είμαι και ψωνάρα. Στον Καναδά μας έχασα τρεις φορές και τσίριζε το αφεντικό μες στ'αφτιά μου ότι δεν ξέρω τι μου γίνεται αλλά κωλοφαρδίστηκα και τελικά ο δρόμος που πήρα κατα λάθος ήταν πιο γρήγορος και επιμένω μέχρι και σήμερα ότι το έκανα επίτηδες γιατί είχα ήδη μελετήσει το χάρτη. Δεν νομίζω να με πιστεύει κανείς, αλλά δεν έχουν αποδείξεις και είμαι αθώος μέχρις αποδείξεως του εναντίον!

4. Το πρωί είμαι πάντα κακόκεφος. Αυτό δεν είναι σπάνιο, πολλοί το έχουμε και το απολαμβάνουμε! Μ'αρέσει να με βλέπει ο άλλος το πρωί και να ξέρει ότι ό,τι μη-ευχάριστο έχει να μου πει πρέπει να περιμένει αφού φάω για μεσημέρι γιατί πιο πριν δαγκώνει και μην ταΐζετε τα ζώα με γυμνά χέρια! Ειδικά μισή ώρα πριν το μεσημεριανό σκοτώνω άνθρωπο αν με ενοχλήσει και με καθυστερήσει από το φαγητό. Αλλά αν κρατήσετε απόσταση ασφαλείας μέχρι που να βάλω την πρώτη μπουκιά στο στόμα, γίνομαι μέλι και όλα καλά. Κάνω και χωρατά άμα είμαι φαγωμένος!

5. Μιλάω μοναχός μου. Αυτό το πράμα ξεκίνησε αφότου ήρθα στην Αμερική, και συνειδητοποίησα ότι μπορώ να μουρμουράω στα ελληνικά και να μην με καταλαβαίνει κανείς. Πλέον όταν διαβάζω ή όταν προσπαθώ να καταλάβω γιατί στο ΔΙΑΛΟ δεν δουλεύουν τα πειράματα στις γουρούνες, κάνω μακροσκελείς συζητήσεις με την πάρτη μου και λύνουμε τα θέματά μας! Μέχρι τον περασμένο Μάη αυτό το ήξερε μόνο η Κινέζα που είμαστε στο ίδιο γραφείο, γιατί το κάνει και αυτή στα κινέζικα και οι απ'όξω νομίζουν ότι μουρμουράμε αναμεταξύ μας. Αλλά το Μάη πήγε για πρακτική και έμεινα μονάχος και κατάλαβαν όλοι ότι παραμιλάω. Δεν πειράζει, ήδη νομίζουν ότι έχει λασκάρει βίδα κάπου ανάμεσα στις μεσογειακές μου μπούκλες, τώρα απλά νομίζουν ότι έχει ξεβιδωθεί τελείως! Πάλι καλά που δεν έχω κανέναν Έλληνα στο εργαστήριο γιατί το να περνάς από κάπου και να ακούς κάποιον να λέει στον ευατό του "Κατουριέμαι μα θα με ακολουθήσει ο Ινδός αν πάω τώρα να τσακιστείς να πας θα σκάσει η φούσκα μου όχι δεν πάω σιχαίνομαι θα τα κρατήσω θα πάθεις καρκίνο του προστάση ζώον σήκω όχι δεν κατουριέμαι πια μου πέρασε τι είναι τα τσίσα ρε για να σου περάσουν, πυρετός?" είναι όσο να πεις ανησυχητικό.

6. Έχω λίιιιιγη πρεσβυωπία. Από τα 22 μου έχω γυαλιά για όταν διαβάζω πολύ αλλά έχω να τα βάλω από το περασμένο Δεκέμβρη. Δηλαδή φαντάσου τι έχει να γίνει όταν φτάσω 60, δεν θα βλέπω τη μύτη μου κυριολεκτικά! Κατα τ'άλλα βλέπω σαν αητός στα ντουζένια του, τότε που βλέπει το ποντίκι από τρία χιλιόμετρα ύψος και το τσιμπάει σαν μαρίδα από πιατέλα, και είμαι ο μόνος στο εργαστήριο που δε χρειάζεται πατομπούκαλα γιατί Ασιάτη με δίχως τη τύφλα στα μάτια του δεν έχω γνωρίσει ακόμα! Καλά πριν 150 χρόνια αυτοί δε βλέπανε? Γι'αυτό έχουν σχιστά μάτια μάλλον, τα πιέζανε μπας και δουν!

7. Τρώω τα νύχια μου. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω για ορεκτικό τα νύχια μου! Το τι έχει προσπαθήσει η δόλια η μάνα για να σταματήσω δε λέγεται, μέχρι και αυτό το πικρό μανώ μου έβαλε μια φορά αλλά η πικρίλα δε με χαλάει, ήταν θα'λεγα μια ευχάριστη αλλαγή στο μονότονο μενού! Κρίμα που δε βγάλανε μανώ με γεύση μαϊντανό - τότε ούτε που θα τα μύριζα. Τον τελευταίο καιρό το έχω μειώσει, και ελπίζω να την έχω αποβάλει τελέιως την αηδιαστική συνήθεια πριν τα Χριστούγεννα γιατί έχουμε κάνει συμφωνία ότι οι γονείς μου θα κόψουν το κάπνισμα όταν σταματήσω να τρώω τα νύχια μου. Αν και να επισημάνω σε αυτό το σημείο ότι α.) εγώ δεν βλάπτω κανέναν τρώγωντας τα νύχια μου, β.) δεν βρωμοκοπάει ο τόπος και γ.) δεν πρόκειται να πάθω καρκίνο και να πληρώνουν μετά τα παιδιά μου αποκλειστικές. Να'μαστε δίκαιοι όλα κι'όλα!

Λοιπόν σας άνοιξα την καρδιά μου 7 φορές και τώρα πρέπει να διαλέξω άλλους 7 να κάνουν το ίδιο. Μερικοί το κάνανε ήδη αλλά δε με νοιάζει, εγώ θα διαλέξω αυτούς που θέλω να ακούσω λίγα περισσότερα για την πάρτη τους όπως και να'χει:

1. Cούλα. Και αν αρνηθεί, θα σας πω εγώ 7 από αυτά που ξέρω! Ο εκβιασμός είναι παρεξηγημένη τεχνική θα'θελα να δηλώσω.
2. Ζουζού. Γιατί μένει σε νησί και μ'αρέσει να διαβάζω για νησιά!
3. Πομπηία. Γιατί έχει να φανεί καιρό κι ανησυχώ.
4. Κ. Γιατί είναι καινούρια και ακόμα δεν την ξέρουμε καλά.
5. Ρασκόλνικος. Γιατί αν και τριτοδεσμίτης τα λέει ωραία.
6. Ρία. Γιατί μ'αρέσει η κοσμοθεωρία της.
7. Ο-τύπος-πίσω-από-το-όι-λαομόν. Γιατί μας διασκεδάζει αλλά δεν ξέρω τιποτα για την πάρτη του.

Αυτά τα ολίγα! Λινκια θα μου επιτρέψετε να βάλω αργότερα γιατί δεν προκάμνω τώρα.

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

narka

Σήμερα κοιτούσα κάτι παλιές φωτό στο φοτομπάκιτ, και βρήκα ένα σκριν από το 2005 που μου θύμισε, αχ πόσα μου θύμισε! Καλά παιδιά ήταν οι κάφροι, και να δεις που θα έχουν μπλογκ σήμερα.


Μου'χει λήψει ο ναρκαλιευτής κι αυτά τα μακ, μόνο σκάκι έχουν.

Καθυστερόγραφο: Το "7" είναι το έβδομο βιβλίο του Χάρι Πότερ που τότε ούτε τον τίτλο δεν είχαμε. Το βιβλίο έσωσα και το διάβασα 100 φορές άρα ΧΑ, αλήθεια έλεγα.

Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Διαγωνισμός: Στιχάκια για Μαλάκες και Μπουγάτσες

Με προκάλεσε! Το είδατε όλοι, ήταν ξεκάθαρη πρόκληση:
Coula,τι του λες τώρα του ανθρώπου,αφού δεν εγραψε "εσυνεχέσθειν"πάλι καλά:))
Αφού λοιπόν VAD το ζήτησες, θα το γράψω κι αυτό!

VAD νομίζω ότι άμα έχεις ρουφιάνο, μπορείς να μάθεις πολλά για το μπλόγκι σου. Το καλό είναι ότι κάποια από αυτά είναι χρήσιμα με την ευρεία έννοια, πχ, έβαλα την ip της προαναφερθείσας Cούλας σαν "ανυσώρωπει φοιλώλωγως" και γελάω μόνος μου. Γιατί όχι? Αφού μου'ρχεται? Να το καταπιέσω? Να σκάσω?

Μαθαίνεις όμως κι'άλλα VAD τα οποία αντί για χαιρέκακο υαινο-γέλωτα σου προκαλούν κλαυσίγελο (καλά σε αυτή την πρόταση έχω 66 λέξεις που δεν ξέρω πως γράφονται και θα τις ψάχνω στο γκουγκουλ). Αναφέρομαι στις λέξεις κλειδιά που οδηγούν τους ανισόρροπους που τις βάζουν στις μηχανές αναζήτησης εδωνα μέσα. Δεν ξέρω γιατί αλλά τον τελευταίο καιρό παρατήρησα ότι ο κόσμος βαριέται και ψάχνει μαλακίες στο ίντερνετ. Αυτό που δεν με ενθουσιάζει είναι ότι οι μαλακίες οδηγούν στον μπλογκ μου και κάτι θέλει το ίντερνετ να μου πει αλλά κόβεται η γραμμή και δεν ακούυυυω! Πάτα το 9!!!!

Χοντρές.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο κόσμος έχει κόλλημα με τις εύσωμες και έρχονται στον Αμερικλάνο για να ικανοποιήσουν τις υπερχολιστερινιακές τους ανωμαλίες. Και η πλάκα είναι ότι τις παχουλές τις συμπαθώ γιατί α. τείνουν να έχουν ροζ μάγουλα και όσο να πεις το ροζ μάγουλο αξίζει, β. τείνουν να είναι παχουλές κι εκεί που πρέπει, και γ. τείνουν να ξέρουν να μαγειρεύουν και άρα τείνω να τρώω καλά όταν βρίσκομαι σε εμβέλεια. Εκτός από τις χοντρές του φαστφουντάδικου που βάλανε τα κιλά όχι επειδή ξέρουν να μαγειρεύουν αλλά επειδη δεν ξέρουν να τρώνε και τα βάζουν σε άκυρα σημεία με αποτέλεσμα να κοιτάω και μπερδεμένος να σκέφτομαι"χμ, αυτό τώρα κοιλιά είναι, βυζί είναι, φτου σκατά τα περισσευούμενα από το μπράτσο είναι".

Εικόνες με σκατά.
Σε παρακαλώ τώρα μανίτσα μου! Όχι και εικόνες! Μόνο κείμενα με σκατά εδώ μέσα. Τις εικόνες με σκατά τις σιχαίνεται ο συγγραφέας. Τι τα θες όμως? Τα δικά σου δεν σε ικανοποιούν? Θες να τα συγκρίνεις! Να δεις μην και των αλλονών είναι πιο καλοσχηματισμένα! Όχι έχεις δίκιο, στο αναγνωρίζω. Κρίμα που ο Στιτζόμπζ απόθανε πριν προλάβει να ανακαλύψει το ίντερνετ μετα οσφρύνσεως, για να συγκρίνεις και οσμή!

Πολύ δουλειά.
Ναι. Όχι ότι άμα με δεις μου φαίνεται, αλλά ναι.

Κατουριέμαι συχνά, γιατί.
Θα σου πω εγώ. Θα στο πω επιστημονικά γιατί είμαι και φαρμακοποιός μαστερούχος. Έχεις γαμηθεί στον φραπέ και το παγωμένο τσάι. Το ξέρω ότι κάνει ζέστα και λιώνεις σαν τη διάρροια του από πάνω που εσνεχέσθειν και ψάχνει να τα συγκρίνει στο ίντερνετ, αλλά πιε και λίγο νερό ρε μανίτσα. Όχι μόνο φραπέδες. Βρε, δεν το ξέρεις αυτό που λένε, ότι πίνεις ένα ποτήρι φραπέ και κατουράς δύο? Εγώ πρέπει να στα πω κι'αυτά? Άσε το άλλο! Όσοι ξεσκίζονται στον καφέ, μετά βρωμάνε τα ούρα τους και άμα μπεις στην τουαλέτα μετά από αυτούς βρωμοκοπάει ο κόσμος ούρο. Το καλοκαίρι μιλάμε οι τουαλέτες είναι ανυπόφορες. Άσε που πλέον βλέπω κάποιον να βγαίνει από την τουαλέτα και αμέσως μου μυρίζει το φραποκάτουρο. Κόψε τους καφέδες κι αν νυστάζεις, ε κοιμήσου.

ελα χαμογελα και τα αναψει τόφος
Αυτό δεν το σουλούπωσα, το έκανα κόπι πέιστ για να μου πεις εσύ VAD τι θέλει να πει ο ποιητής? Και γιατί άμα βάλεις αυτή την ασυναρτησία στο γκούγκουλ βγαίνω εγώ πάνω πάνω? Εξήγησέ μου!

Μαστούρα ολάν.
Δε θα πω ψέμματα, με τόσα αρούρια που κοιμίζω αυτό τον καιρό τρώω κι εγώ τη μαστούρα μου! Ισοφλουράνιο είναι αυτό, όσο να πεις σε φέρνει στο κέφι ολίγον. Το πρόβλημα είναι ότι με το που απομακρυνθώ από την εστία της μαστούρας με πιάνουν τα νεύρα μου. Με άλλα λόγια επανέρχομαι στα φυσιολογικά μου.

Και τώρα κυρίες και κύριοι, το υπέρτατο!

Στιχάκια για μαλάκες.
Εδώ είμαστε! Ακούω στιχάκια! Εμένα δε μου'ρχεται τίποτα γιατί δεν είμαι της ποίησης, αλλά όποιος έχει κάτι καλό, ας μου το στείλει στο ιμέιλ και αν μαζευτούν μερικά θα το κάνουμε διαγωνισμό. Ορίστε και λίγη έμπνευση:


Μακριά μου μαλάκα.
Το τάιμινγκ είναι το παν. Πόσο δίκιο έχεις φίλε μου! Πόσο! Πόσο! Αυτό ακριβώς το λέω καθημερινώς, αν και μερικές φορές αντί για μαλάκα λέω μαλάκω, καριόλα, νταβατζή, και πίθηκε. 

Πάρε μπούλο.
Κι'αυτό επίσης, αν και προτιμώ το πιο λακωνικό "τον μπούλο". Έτσι δίνεις στον άλλο μια ιδέα του τι του προτείνεις να κάνει, αλλά δεν του το λες ξεκάθαρα. Του δίνεις το αντικείμενο, και τον αφήνεις να μαντέψει τη δράση που καλέιται να εκτελέσει με αυτό!

Τι τύπος κλανιάρη είσαι κουίζ.
Θα στη λύσω εγώ την απορία. Κάνε ό,τι σου λέω και θα ανακαλύψεις τον τύπο κλανιάρη που είσαι!
Βάλε άσπρο βρακί. Κλάσε. Έλεγξε το βρακί. Είναι καφέ? Αν ναι, είσαι "Κλανιάρης Σνάιπερ". Παρακαλείσαι όταν κλάνεις να μη στοχεύεις τον κώλο σου προς σε κανένα χριστιανό και του βγάλεις το μάτι.
Μπες σε λεωφορείο τίγκα στον κόσμο. Κλάσε. Κοίτα γύρω σου. Ζει κανείς? Αν όχι, τότε είσαι "Κλανιάρης Χημικός Πόλεμος". Παρακαλείσαι να μην τρως, να μην κοιτάς καν, φασόλια και ειδικά χυλωμένους γίγαντες. Αν πέσεις στον πειρασμό και φας γίγαντες, η διεύθυνση του Ινδού είναι...
Φάε καυτερό τσίλι. Περίμενε 3 ώρες. Κλάσε. Έτσουξε? Αν ναι, τότε είσαι "Κλανιάρης Φλογοβόλο". Όπου βλέπεις "εύφλεγκτο", τρέχα να σωθείς αλλά μην πανικοβληθείς πολύ και  σου φύγει καμιά αδέσποτη. Είναι και Καλοκαίρι.
Πάνε δίπλα στον κολλητό σου. Κλάσε με στόμφο. Αν πει "Ποοοοοοοοοοοοο ρε φίιιλεεεε" και αρχίζει να στριφογυρνάει λες και χορεύει ζεμπέκικο, τότε είσαι "Κλανιάρης Εθνική Οδός".
Γύρε πάνω σε μια κλειστή πόρτα. Κλάσε. Τραντάχτηκε το σπίτι? Τότε είσαι "Κλανιάρης Τεκτονική Πλάκα". Κάνε αίτηση στο δημόσιο γιατί άκουσα ότι κατεδαφίζουν αυθαίρετα αβέρτα και οι μπουλντόζες δεν είναι οικολογικές!
Βγες στο λιοπύρι. Κλάσε. Τσούζει η μύτη σου? Τότε είσαι "Κλανιάρης Τρύπα του Όζοντος". Η μόνη λύση είναι να χώσεις ταμπόν με ενεργό άνθρακα στον κώλο μπας και σωθεί ο πλανήτης.
Εσύ τι τύπος κλανιάρη είσαι? Πες μου στα σχόλια.

Αν δεν πουλήσεις και λίγη μούρη, όλοι σε έχουν χεσμένο.
Ε όχι κι όλοι! Κάποιοι σε έχουν απλά κλασμένο.

Σκατά χρυσά αυγά.
Πολύ μανία με τα σκατά και εν γένει τα προϊόντα της πίσω πόρτας οι αναζητητές του γκούγκουλ! Σε αυτό εδώ ελπίζω να εννοούσε χρυσή αυγή. Αλλά ΚΑΙ σκατά ΚΑΙ χρυσή αυγή στην ίδια πρόταση, είναι πλεονασμός. Με κουράζουν οι επαναλήψεις, εκτός από το Κωνσταντίνου και Ελένης.

Πάω για ψώνια.
Χεστήκαμε.

Ελοχίμ porno.
Ωωωωωωωω τι είπε έγραψε το άτομο! Κυκλοφορά και τέτοιο?? Και δεν το ξέρω? Τι βίτσια κυκλοφορούν ρε πούστη μου σήμερα! Τι τους θες του Ελοχίμ ρε βρωμιάρη! Κάποτε η μάνα μου μου είπε ότι τους βαρέθηκε τους ανθρώπους και θέλει τα ζώα. Αλλά δεν το εννούσε με τέτοιο τρόπο, εσύ ρε παιδί μου το παράκανες. 

Πιασάρικο όνομα για μπουγάτσα στο εξωτερικό.
Δεύτερος διαγωνισμός! Ο/Η φίλος/η από την Πολωνία θέλει προφανώς να ανοίξει φούρνο και ψάχνει πως να πλασάρει τη μπουγάτσα. Ρε συ, μπουγάτσα να φτιάχνεις ξέρεις, ή τζάμπα θα σου βρούμε το όνομα? Τεσπα, περιμένω τις απαντήσεις σας στο ιμέιλ κι'αυτές και θα διαλέξουμε την καλύτερη.

Παπουτσόσυκα είναι καλά στην υγεία.
Εμένα τώρα αυτό γιατί μου κάνει πρόστυχο δεν ξέρω!

Ράβω φόρεμα.
Κοίτα να δεις τώρα τι γίνεται φίλη μου Σαλονικιά! Άμα ψάχνεις να ράψεις φόρεμα, και άμα ήρθες εδώ μέσα για να μάθεις, ένα πράμα σημαίνει! Είσαι γουρούνα! Γιατί εδώ μόνο για γουρούνες και ενίοτε για αρουραίους ράβουμε! Αλλά φορέματα μόνο και αποκλειστικά δηλαδή για γουρούνες! Άμα και είσαι γουρούνα πες το και σου'χω συνολάκι εκείνο το μωβ με τις κόκκινες κλωστες και την άσπρη βάτα στο στήθος, κούκλα ήταν η συγχωρεμένη η Τζάκι όταν το έβαλε!

Αυτά ήταν τα αλλοπρόσαλα που διάβασα στον ρουφιάνο μου VAD! Δεν ξέρω πλέον τι να σκεφτώ για τον κόσμο που έρχεται εδώ μέσα, και τι σημαίνει αυτό για μένα. 

Έχουμε και λέμε οι διαγωνισμοί είναι οι εξής:

1. Στιχάκι για μαλάκα
2. Πιασάρικο όνομα για μπουγάτσα

Κανονίστε να στείλετε τίποτα γιατί έρχονται τα τρίτα γενέθλια του Αμερικλάνου σε κανα μήνα και πρέπει να τα γιορτάσω δεόντως!

ΥΓ. Δεν τις έψαξα στο γκουγκουλ τις λέξεις για ορθογραφία τελικά, άστες έτσι να πάθουν μερικοί μερικοί συγκοπή.

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Εσυγκινήθειν

Ο Ρασκόλνικωφ με απειλει δημόσια γιατί δεν τον ικανοποιούν οι νέες διατροφικές μου συνήθειες:
ΡΕ ΘΑ ΕΡΘΟΥΜΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΟΦΑΑΔΕΣ ΣΟΥΜΠΙΤΟΙ ΣΤΟ ΚΟΝΕΚΤΙΚΑΤ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΨΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΟΥΒΛΑ ΚΑΛΑΑΑ!!!!ΜΗ ΠΡΟΔΙΔΕΙΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΕΕΕΣ ΣΟΥΥΥ!!!!!
ΠΟΤΕΕΕΕ!!!!
Να'ρθετε ρε! Θα σας ταΐσω μισοψημένη μπριτζόλα και αρνίσια παϊδάκια και θ'αλλάξετε γνώμη! Πάρε και άσμα ν'ακούς όσο διαβάζεις:


Κοίτα Ρασκόλνικωφ, η αλήθεια είναι ότι εκτός του σχολίου σου, σου κάνω ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ και για έναν άλλο λόγο. Έχω ακούσει τα καλύτερα για το μπλόγκι σου και είναι στα προσεχώς αναγνώσματα εδώ και μήνες! Τώρα που σου την ΑΠΕΥΘΥΝΑ, θα νιώσω ψυχολογική πίεση να κάνω τα προσεχώς, προσφάτως. Γιατί υπάρχουν κι'άλλα μπλόγκια στα προσεχώς αναγνώσματα, και, μεταξύ μας, έχω να διαβάσω ανάρτηση αιώνες. Να σου πω κάτι? Αν δε μου βγαίνει να γράψω, δε γράφω. Αν δε μου βγαίνει να διαβάσω, δεν διαβάζω. Απλά.

Αυτές τις μέρες που λες Ρασκόλνικωφ, βίωσα έντονες συγκινήσεις. Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη, και Τετάρτη, εσυγκινήθειν ο άτιμος.

Κυριακή.
Έπιασα χαρτί, μολύβι, και το λάπτοπ και έβαλα κάτω πόσα χρωστάω, πόσα μου χρωστάνε και γενικά πού πάμε και πού πήγαν τα δολάρια, και το αποτέλεσμα όσο να πεις... ήταν συγκινητικό! Στο "μες στο δάσος με δίχως οικογένεια, φίλους, και σουβλατζίδικα", προσθέτουμε και το "με δίχως φράγκα"! Αλλά να σου πω, δεν με πειράζει. Το αρχικό σοκ το πέρασα και τώρα αναμένω να εισπράξω τα χρωστούμενα μπας και ξελασπώσουμε λίγο. Είναι ενδιαφέρον... συναίσθημα να ξέρεις ότι είσαι πανί με πανί! Τουλάχιστον δεν έχεις να αγχώνεσαι μη στα φαν οι τράπεζες. Αφού στα φάγαν ήδη. Ακούω "πιστωτική" και αλλάζω δρόμο ένα πράμα. 


Δευτέρα.
Ωωωωωωωωωω. Επική μέρα η Δευτέρα, όπως λένε και τα μόμολα σήμερα. Μου τη βίδωσε να "καθαρίσω" το μακμπουκ γιατί δεν με ικανοποιεί η ταχύτης και παραλίγο να το στείλω στον άλλο κόσμο. Δεν άνοιγε, πήγαινε μέχρι την οθόνη με το μηλαράκι, εμφανιζόταν μια μπάρα και έσβηνε! Πάνε τα αποτελέσματα από τις γουρούνες, έλεγα, πάνε και από τα αρούρια, θα χάσω και το νέο επεισόδιο True Blood, χέσε μέσα! Τελικά το κουτσοφτιάξαμε, ας είναι καλά μια ψυχή διπλωματούχος κομπιουτερού που με καθοδήγησε διατλαντικά. Τώρα πλέον ακούω "μπάρα" και αλλάζω δρόμο.


Τρίτη.
Ετοιμάσου να πέσεις από την σκαμποκαρέκλα σου Ρασκόλνικωφ γιατί την περασμένη Τρίτη... την περασμένη Τρίτη... η περασμένη Τρίτη... δεν ήταν κακή! Ναι! Και ξέρεις ε, για να λέει ένα στριμμένο άντερο σαν και του λόγου μου ότι μια μέρα "δεν ήταν κακή", πάει να πει ότι ένας φυσιολογικός άνθρωπος να αισθανόταν στα σύννεφα καβάλα σε μονόκερο με αγγέλους να τραγουδάνε το Νινί Το Νινί Το Νινί Σερνεί Καράβι υπό την καλλιτέχνιδα Βέρα! Οι λόγοι για τους οποίους η Τρίτη "δεν ήταν κακή" είναι βαρετοί και απ'όπου και να τους πιάσω, δε βγαίνει χαβαλές οπότε τους προσπερνάμε και κρατάμε το συναίσθημα. Το οποίο μιας και ήταν θετικό, μας συγκίνησε!


Τετάρτη.
Το αντίθετο. Δηλαδή πιάσε την καλή διάθεση της Τρίτης, κάνε την τούμπα, ρίξε μπόλικο μουχλιασμένο ροκφόρ από πάνω να βρωμάει, βάψε τα όλα μαύρα και βάλε να ακούς το Μαύρη Μαύρη Μου Έχεις Κάνει Τη Τζωή Μου Μαύρη υπό την καλλιτέχνιδα Τσίλα. Εκεί κατά τις 11 το ξημέρωμα, με τη τσίμπλα στο μάτι, κάτι έγραφα και βλέπω την ημερομηνία... 8/8. Αυτά τα δύο τα οχτάρια σαν ζεύγη αρχ@@@ με έχουν στιγματίσει γιατί ήταν μια μέρα πριν φύγω για Αμερική το 2009, όπου και την τελευταία στιγμή έφαγα τη φρίκη της ζωής μου και πάλευα να την κρατήσω κρυφή γιατί ξέρεις πως είναι οι ελληνικές οικογένειες, ειδικά οι μανάδες οι θείες και οι λοιπές! Πάντως τρία χρόνια μετά δεν μπορώ να πω, έχει σχεδόν περάσει η φρίκη και εμφανίζεται αρεά και που. Ας είναι καλά τα κινέζια που τα έχω και ξεσπάω. Την Τετάρτη έβαλα τις φωνές στον καλό Κινέζο δεν θυμάμαι γιατί και τον είπα ΝΤΟΝΚΙ ακα γάδαρο. Πάω στοίχιμα πως αναρωτιόταν αν αυτό τώρα ήταν βρισιά γιατί αυτοί οι σιχαμένοι τα τρώνε τα γαϊδούρια. Ούτε να τους βρίσεις δεν είναι άξιοι ρε γαμώτι, ούτε να τους βρίσεις.


Πέμπτη. 
Βασικά μέχρι την περασμένη Τετάρτη έχω υλικό, γιατί την ανάρτηση την ξεκίνησα την Πέμπτη κι ας είναι τώρα Κυριακή βράδυ ή Δευτέρα πρωί για σένανε! Δε φταίω εγώ μάναμ, είμαι πολυάσχολος ο άτιμος! Μιλάμε τρέχω και δεν φτάνω!


Θα σου πω κι'άλλα όμως, μιας και βρήκα όρεξη.

Το άλλο Σ/Κ ξεκινάμε ψάρεμα με τον Κινέζο. Κοίτα εμένα τα ψάρια δεν μπορώ να πω ότι μ'άρέσουν, γιατί βρωμοκοπάνε σαν ξέρεις τι (μη κάνεις ότι δεν ξέρεις!). Αλλά το ψάρεμα αυτό καθ'εαυτό μ'αρέσει γιατί μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια όταν πηγαίναμε με τη βάρκα μας, τον Καπετάν Μιχάλη, για ψάρεμα. Δηλαδή ο πατέρας μου ψάρευε κι εγώ του έκανα σαμποτάζ για να μη με βάζουν να τρώω ψάρια αλλά τέλος πάντων. Θα ξεκινήσουμε που λες με λίμνες γιατί η θάλασσα είναι λέει μακριά και που να τρέχουμε μία ώρα με το αμάξι. Καλές κι οι λίμνες, και βασικά σκασίλα μου γιατί α. σιγά μην πιάσουμε τίποτα και β. και να πιάσουμε σιγά μην τα φάω. Εγώ τρώω μόνο φιλέτο τόνου, ρέγγα καπνιστή, χαβιάρι, και γαρίδες όχι επειδή είμαι ψώνιο (αυτό δεν έχει να κάνει) αλλά επειδή η μπόχα των συγκεκριμένων με αρέσει αντί να με απωθεί.

Τώρα λέω να σηκωκώ από τον καναπέ και να κάνω... κράτα τη σκαμποκαρέκλα Ρασκόλνικωφ μην πέσεις λέμε, γυμναστική! Σουρεάλ κατάσταση.